Het zou er dan eindelijk van komen. Na een aantal keer het weekendje verschoven te hebben naar een later tijdstip stapten we in de auto richting het zuiden. Om het 'schoolreisje idee' compleet te maken, had ik pakjes chocomel en snoepjes meegenomen. Ik werd verwonderd aangekeken alvorens het sissende geluid van opengaande blikjes bier door de auto klonk. Job en Arne hadden andere plannen. De rit verliep voorspoedig en binnen twee uur liepen we het prachtige Beau Site Hotel in. Bij de reservering was niet goed meegekomen dat we voor 15€ per nacht wilden parkeren, maar er was nog wel plek in de straat, waar het gratis parkeren was het hele weekend..
Job was al eerder in Brussel geweest en wist ons te vertellen dat we naar Place de Luxembourg moesten gaan. De vrijdagmiddag borrel leek al afgelopen te zijn (hoezo, om tien uur?) en er bleek niet veel te beleven. We zochten ons heil bij de Sports & Grill bar met lange tafels en halve liters pils. Na een slechte cheddar-bacon-chili-burger naar binnen gewerkt te hebben stapten we in de taxi richting de 'grote markt'. Om de hoek stond ie dan, de deceptie van Brussel: 'Menneken Pis'. Dan sta je voor dat beeld (met uiteraard Japanners om je heen) en dan denk je: "Waarom eigenlijk?" De legende gaat dat er een mannetje was die een erge brand 'uitgeplast' heeft. Dit moest vereerd worden. Maar wat maakt het nou dat dit beeld zo beroemd maakt?
We liepen verder richting de Grote Markt, hét plein in het centrum van Brussel. Het gehele plein staat omringd met schitterende gebouwen: het stadshuis, het broodhuis en enkele gildehuizen. Door de prachtige verlichting zag het er adembenemend uit! Om de hoek hebben we in een cafetje nog een 'Kwak' genuttigd om de avond af te sluiten.
Van de Kwak hadden we de volgende ochtend spijt: de man met de hamer kwam op bezoek. Maar na een geweldig continentaal ontbijt (het was serieus best aardig) konden we er gelukkig weer tegenaan.
Om toch een beetje in de rol van 'guide' te blijven (zie roadtrip USA 2009) had ik een stadswandeling voorbereid. Het stappen en biertjes drinken is leuk, maar als je niets van de stad ziet kun je net zo goed naar Groesbeek gaan. De wandeling bracht ons langs verschillende hoogtepunten van Brussel zoals de Grote Markt, het justitieel paleis, het koninklijk paleis, verschillende parken, kathedralen/kerken en parlementsgebouwen.
Het weer was druilerig, maar dat verhulde geenszins de schoonheid van de stad. Ik moet ook eerlijk bekennen dat ik niet veel beelden van Brussel in mijn hoofd had (naast Menneken Pis) en dat ik er misschien daarom niet veel van verwachtte.
Na de wandeling en een welverdiende Leffe Blond gingen we op zoek naar een gezellig restaurantje. We stuitten op Le Perroquet. De specialiteit van het huis waren pitabroodjes. Ze hadden zeker 40 verschillend gevulde pitabroodjes, die volgepropt zaten met de lekkerste ingredienten. Echt een leuk concept en de broodjes vulden behoorlijk.
De mensen in Brussel spreken over het algemeen Frans, maar het blijven Belgen dus ze zijn wel aardig. We hebben menig taxichauffeur dan ook goed vermaakt met ons beste Frans. "Nous sont trois beau hommes, die uhh, chercher belle madames, tu sais un trop bon club peut-etre?" En natuurlijk de klassiekers: "Je m'apelle Ties et j'ai vingt six ans."
Na het eten liepen we door het centrum en kwamen uit bij een live optreden van een of andere C-band die klassiekers van onder andere 'Status Quo' ten gehore brachten. Het was in ieder geval leuk om de 50+ ers uit hun dak te zien gaan.
Na een drankje gedaan te hebben bij Cafe Leffe, wiens naam we uiteraard eer aan hebben gedaan, gingen we op aanraden van een aantal dames naar club Spirito Martini. Deze club was in een kerk gevestigd en had volgens Job miljoenen gekost. En dat was te zien! Zelfs de weg naar- en de wc zelf waren schitterend! Het deed me een beetje denken aan de club in Beijing en Shanghai waar ook de upper class met geld smeet om er zo exclusief uit te zien met hun privé tafeltje naast de dansvloer gevuld met veel te grote flessen champagne en vrouwen die verveeld voor zich uitkeken. De muziek was standaard en een klein flesje bier koste vijf euro, maar de vele mooie vrouwen en de prachtig ingerichte ruimte maakten dat ons niet hoefden te vervelen. Uiteraard was het om half 3 tijd om naar huis te gaan..
Op zondag was het nog even uitbrakken voordat we alweer moesten uitchecken. Het enige overgebleven puntje dat op onze bezienswaardigheid-lijst stond was het Atomium, dat ongeveer 10 kilometer buiten het centrum te zien is. Omdat we eigenlijk allemaal niet zo'n zin hadden om het atomium museum binnen te gaan (lees: we waren brak) hebben we deze bezienswaardigheid aangedaan volgens het klik-check-weg principe, alvorens we weer naar Nijmegen reden.
Brussel is me bijzonder goed bevallen! Vanuit Nijmegen ben je er binnen twee uur, de stad is mooi en de mensen zijn vriendelijk (ook voor toeristen). Doordat men een andere taal spreekt, krijg je nog net dat extra beetje vakantiegevoel! Ideaal dus voor een dagtrip of een weekendje!
Comments