Skip to main content

Posts

Showing posts from September, 2012

Werken in Nederland en in Amerika; Een vergelijking

Steeds vaker krijg ik de vraag of we nog iets anders doen dan feesten en gave dingen meemaken in Amerika. Geheel terecht overigens, want mijn verhalen gaan grotendeels over de gebeurtenissen in het weekend. En reken maar dat er dan iets te doen is in New Orleans! Natuurlijk moet er door de week gewoon gewerkt worden. Een verhaal over dat ik van maandag tot vrijdag van 8.00 tot 18.00 achter mijn laptop en aan de telefoon zit is over het algemeen niet zo heel interessant, vandaar dat ik dat onderwerp tot nu toe gemeden heb.  Nu ik inmiddels vier maanden aan het werk ben ik Amerika, denk ik dat het tijd is om eens een vergelijking te maken. Natuurlijk is iedere baan en iedere omgeving anders en zijn er ontzettend veel randfactoren die het werk kunnen beinvloeden, maar aangezien ik precies dezelfde functie heb bij exact dezelfde werkgever, :) , denk ik dat een vergelijking wel mag. Deze vergelijking put uiteraard alleen uit mijn ervaringen. Uren Amerika staat bekend om het hard

Oak Alley: Even terug in de tijd

Op een kleine anderhalf uur rijden van New Orleans ligt Oak Alley. Het is een van de vele (maar een van de mooiste) plantations aan de Mississippi. Hoewel het landgoed van sommige plantations nog daadwerkelijk gebruikt wordt om gewassen op te verbouwen, dienen de meeste plantations als toeristische trekpleister.  Oak Alley is rond 1840 gebouwd voor de familie Roman. Op de velden werd suiker verbouwd dat goed onderhouden werd door de slaven destijds. In de hoogtijdagen van de plantation werkte er over de honderd slaven voor de rijke families. De waarde van de slaven varieerde van vijf dollar voor een oude keukenmeid tot over de duizend dollar voor een sterke, vaardige slaaf. Ik vond het bijzonder om bij verschillende onderdelen van de plantation stil te staan en om een rondleiding door de mansion te krijgen. Het besef dat het beeld van ongelijkheid tussen rassen een geaccepteerd beeld was die tijd, is een aparte. Het heeft ons weer geholpen om de geschiedenis van Louisiana beter t

Exploring Cajun Country

Acadië was een Franse kolonie die lag in het tegenwoordige New Brunswick en Nova Scotia in Canada. De Franstalige bevolking werd in 1755 door de Engelsen verdreven. Ze kwamen destijds terecht in de moerassen (bayous) van Louisiana, dat toen nog Frans gebied was. De Amerikanen, die het gebied van Napoleon kochten, noemden hen "Acadians". Tegenwoordig is de benoeming we de bevolking, het gebied, de muziek en de keuken verbasterd naar de term "Cajun". Een groot gedeelte van Louisiana bestaat uit 'Cajuns' en daarom was het hoog tijd om deze cultuur op te zoeken. Het plan was om allereerst een dag naar de hoofstad van Lousiana, Baton Rouge te gaan. Toen bleek dat dit niet veel meer was dan een verzameling gebouwen met een indrukwekkende universiteit (LSU), werden de plannen omgegooid en reden we verder richting het Atchafalaya gebied. Atchafalaya is het grootste moeras gebied van de Verenigde Staten, bevolkt door de Cajuns. We kwamen terecht in Breaux Bridg

Walking in Memphis

Deze week heb ik eindelijk een weekje vakantie. Niet omdat het kan, maar omdat het moet. Je hebt hier een bepaald aantal vakantiedagen per jaar. Maak je ze niet op, dan verlies je ze. Naast de geplande vakantie in Nederland in december, had ik nog een weekje over. Daarom hebben we een auto gehuurd om wat meer van de omgeving te bekijken. Op ongeveer zes en een half uur rijden van New Orleans ligt Memphis. Onze Ford Escape is uiteraard een 'automaat' en met de cruisecontrol aan konden we heerlijk onze benen kruisen, om zo naar het noorden te cruisen.  Waar New Orleans de bakermat is van de Jazz muziek, is Memphis dat zeker van de Blues. Net buiten het centrum ligt de Sun Studio. Artiesten zoals B.B. King, Jerry Lee Lewis, Carl Perkins en Johnny Cash zijn hier groot geworden. De bekendste is uiteraard Elvis Presley. Naast de vele Blues nummers die hier zijn opgenomen wordt deze studio gezien als de geboorteplaats van Rock & Roll. Men was op zoek naar een combinatie van

Who dat say dey gonna beat dem Saints? Who dat?!

Amerikanen houden van hun sporten. Om de aandacht niet te veel te hoeven verdelen duurt een seizoen maar een paar maanden, zodat men daarna verder kan met de volgende sport. Dit weekend was de start van het American Football seizoen, de NFL. Een paar weken geleden leek het me een leuk idee om naar een wedstrijd van de New Orleans Saints te gaan, maar toen ik zag dat de goedkoopste tickets begonnen op 120$, had ik ineens belangrijkere plannen. Nu is er geen land in de wereld dat de wetten van de vrije markt beter kent dan Amerika dus als de kaarten niet verkocht worden, gaan de prijzen omlaag. Zo konden we vandaag een half uurtje voor de wedstrijd nog vier kaarten bemachtigen voor maar 35$! De New Orleans Saints tegen de Washington Redskins. Samen met Justine en Marco traden Viev en ik de enorme Superdome binnen, die een toeschouwersaantal kan herbergen van ruim 72.000.  De eerste indruk van het stadion was overweldigend. Zo groots. De tribunes zijn in een ronde om het veld heen g

Nog even in Atlanta, maar nu eindelijk thuis!

In afwachting van de ontwikkelingen van Isaac hebben we afgelopen week iedere dag ons hotelverblijf met een dagje verlengd. Toen we vrijdag nog steeds geen stroom in ons appartement hadden (en zonder stroom (airconditioning) het leven in New Orleans niet bepaald een pretje is) zijn we vrijdagmiddag naar Atlanta in Georgia gereden. Sylvia heeft daar een studievriendin wonen waar we van harte welkom waren. Erg fijn natuurlijk! We zijn daar het weekend gebleven en zijn vandaag, op National Labor Day, pas naar huis gereden. We hebben heerlijk kunnen relaxen in hun grote huis (uiteraard voorzien van Amerikaanse vlag) en op hun belachelijke grote televisie wat films en American College Football gekeken.  Als je dan toch in Atlanta bent moet je er ook wat van bekijken. Zo gingen Viev en ik op zondag middag naar 'The World of Coca Cola'. Het succes van Coca Cola is begonnen in Atlanta en dat willen ze weten ook! Rijen mensen stonden voor de ingang. Er werd verteld over de geschie