Tieske's Adventures

We zijn gisteren met de rest van China in dezelfde trein gestapt richting Shanghai. Er komen een aantal nationale feestdagen aan en dat is te merken! Open cabines met 6 bedden gevuld en ook het gangpad zat bomvol. Rond half 8 vanochtend werden we verblijd met wat rustgevende 'word wakker' muziek (terwijl de trein pas na 11 uur aankwam). Helaas vonden onze reisgenoten het nodig om hun verhitte discussies al om half 7 in te zetten. Het waren waarschijnlijk gewone gesprekken, maar om een bepaalde reden klinkt ieder gesprek in het Chinees als een ruzie. Eenmaal aangekomen in Shanghai zochten we ons hotel op en gingen snel de stad in. Ik had bij het wandelen door Shanghai een beetje hetzelfde gevoel als toen ik in Boston liep, vier jaar geleden. Er zijn niet echt uitgesproken bezienswaardigheden maar vooral leuke wijken die de moeite waard zijn om doorheen te lopen. Het is een ontzettend mooie stad en de sfeer is relaxed. We gingen via het People's square naar de Bund,

Met blauwe plekken over mijn gehele rug werd ik wakker. Die vrouwen van die massagesalon zijn echt goed tekeer gegaan. Aangezien we de eerste drie dagen in Beijing ontzettend volgepropt hadden met must see's, is vandaag lekker ontspannen. Doen wat je nog wilt doen, maar niet per se hoeft. Een actieve rustdag dus, precies wat we nodig hebben om impressies te kunnen verwerken. Na uitgecheckt te hebben in het hotel, gingen we op pad. Allereerst stond het Olympisch stadion op het programma. Het 'Kraaiennest' is speciaal voor de Olympische Spelen van 2008 gemaakt. Het grootste stalen bouwwerk ter wereld kan 91.000 mensen herbergen.   Toen daarna we het zwembad in de Water Cube zagen liggen kreeg ik toch wel een speciaal gevoel. Tot nu toe heb ik de Olympische Spelen nooit echt gevolgd maar als ik het zo zie, denk ik dat ik volgend jaar wat meer aan de buis gekluisterd zit. Jammer om te zien is wel dat de destijds enorme investeringen in winkelcentra en infrastruct

Een van de hoogtepunten van deze reis stond vandaag op het programma: de Chinese muur. Dit 7200 kilometer lange apparaat loopt helemaal van de Bo rivier in het oosten tot midden in de Gobi Desert in het westen. De eerste stenen van de muur werden al rond 200 voor Christus gelegd om de nomaden uit het noorden (lees Mongolen) buiten te houden. De muur zoals we hem vandaag kennen is afgemaakt in de 14e tot 17e eeuw. We gingen naar het plaatsje Badaling, ongeveer 70 kilometer ten noorden van Beijing. Vanuit de taxi zagen we de muur al door de bergen slingeren. We hebben een aantal kilometer over de muur gelopen, genietend van het verbazingwekkende uitzicht. Op zo'n moment stil staan, bij wat voor een gave trip je eigenlijk aan het maken bent, geeft je een geweldig gevoel. We hebben ook tientallen Chinezen gelukkig gemaakt door gevraagd en ongevraagd (dan vinden ze het nog leuker) met ze op de foto te gaan. Een uur later werden we dan hartelijk begroet met een b

Met frisse moed stonden we vandaag vroeg op. Zoveel te doen, zoveel te zien. Na een goed ontbijt begonnen we bij het park van de temple of heaven. Het 276 hectare grote park staat vol met schitterende Ming architectuur. Nog leuker zijn de Chinezen in het park. Om de 30 meter staan er groepen te dansen, zingen, badmintonnen, te tafeltennissen, hangt men in ringen of ontplooit men andere activiteiten. De mensen moedigen je aan om mee te doen, willen met je op de foto en de sfeer is top! Door het gehele park klinkt rustgevende Chinese muziek. Hemels! Ik ben op een bankje gaan zitten om van de omgeving te genieten. Ik zat naast twee Chinese vrouwen en vroeg me af waar ze het over hadden. Zou het gaan over dat de melk duurder was geworden? Geen idee, niets van te maken. We zijn in een taxi gehopt en naar het Tiananmen plein gegaan, ofwel het plein van de Hemelse vrede. Heel apart om twee weken geleden nog op het Rode plein in Moskou gestaan te hebben en nu op dit immense plein. O

Dagenlang hebben we in de trein gezeten hopend op een wat interessanter landschap dan berkenbomen en woestijn. Toen het einde van de Transsiberie Express naderde was het eindelijk zo ver. Het Chinese landschap bood eindelijk de langverwachtte variëteit aan bomen, bergen, rivieren, etc. Eenmaal aangekomen op het treinstation zeiden we onze reisgenoten (het waren de laatste week toch je vrienden geworden) vaarwel en gingen we met de taxi naar het hotel. De prijzen zijn echt om te lachen! Voor een halfuur durende rit moesten we wel geteld 2.10€ neerleggen. Flessen water of een stukje kip langs de weg kost ongeveer een kwartje. De eerste indruk van Beijing is echt fantastisch. Het is een enorme stad (inclusief alle voorsteden net zo groot als België) waarbij skyscrapers van onder ander Samsung en LG de skyline domineren. De straten zijn super schoon, de steegjes erg gezellig en mooi, het is toeristisch (het schijnt enorm verbeterd te zijn sinds de Olympische spelen van 2008) zeer to

Helaas zijn we na twee dagen alweer vertrokken uit Oelan Bator. Om 7.15 vertrok de trein richting  China om de laatste van de 9000 kilometers van de Transsiberie Express vol te maken. De officiële route is dan ten einde maar voor ons de reis gelukkig nog niet. Na Beijing zullen we nog een trein naar Shanghai pakken alvorens we terugvliegen naar ons kikkerlandje. De route van Oelan Bator naar Beijing ging bijna in zijn geheel door de grote Gobi dessert. Het landschap dat aan ons voorbij trok was dan ook niet veel meer dan een gezicht van zandkorrels en graspollen. Ook tijdens dit traject duurde de grensovergang erg lang vanwege de nodige controles. De Chinese waren wel de eerste douanebeambten die aardig waren. We kregen zelfs twee vouchers voor ontbijt en lunch de volgende dag in de trein. "Welcome to China." Nou, kijk eens aan! In Mongolie en Rusland is de spoorbreedte ongeveer 1.5 meter. Nu is het mooie dat dit net iets wijder is dan in de rest van de wereld. Om dez

Brr, wat een kou! We hebben vannacht in een ger (Mongoolse tent) geslapen. Waar gistermiddag en -avond de hut lekker opgewarmd werd met een vuurtje, was die uiteraard uitgedoofd vannacht en was de temperatuur gedaald naar -10! Met mijn kleren aan, diep in de slaapzak gekropen en mijn jas over het hoofd was het nog enigszins te doen. Na een traditioneel Mongools ontbijt (3 boterhammen met jam en een kop thee) gingen we weer terug naar de stad. Ook ditmaal waren we blij levend te zijn aangekomen. Was het verkeer in Rusland al chaotisch, hier spant het helemaal de kroon. Net zoals in Irkoetsk heeft de helft van de auto's het stuur aan de verkeerde kant zitten. Blijkt dat het uit Japan geimporteerde auto's zijn waar men dus wil links rijdt. "Beter goedkoop dan veilig" denkt men hier blijkbaar. Men rijdt gemakkelijk over twee weghelften en voegt in wanneer men er zin in heeft. Als je jezelf hier verveelt kun je gerust een uur naar een kruising zonder stoplichten kijk

Allereerst wil ik iedereen bedanken voor de leuke reacties op de verhalen die ik tot nu toe geschreven heb. Aan de ene kant leveren deze verhalen een prachtig dagboek op, aan de andere kant is het leuk belevenissen te delen. Dan is het erg fijn om zoveel positieve reacties te krijgen! Terug naar vandaag. Om 5.30 werd de coupé open gerukt en het felste licht aangedaan. "Opstaan, over een half uur zijn we in de Mongoolse hoofdstad." Bij het uitstappen werden we belaagd door een taxi- en hostelaanbiedende meute. Na onze weg er door heen gebaand te hebben, en dat viel niet mee aangezien de Mongolen (blijft vreemd om ze zo te noemen) 's ochtend in de auto stappen in de hoop wat geld te verdienen. Van de ongeveer 40 taxi's die we hebben afgeslagen, hadden er ongeveer 2 een bord op hun auto staan met 'taxi' erop. De Mongoolse Togrog heeft een bijzonder fijne wisselkoers dus na allebei 50€ te pinnen, liepen we met 160.000 knaken op zak. Om te beginnen zijn

Woensdag was onze laatste dag in Irkoetsk en daarmee ook de laatste dag in Rusland. Het vervelende van zo'n dag waarvan je weet dat je gaat vertrekken, is dat je op zo'n dag ook bijzonder weinig plannen maakt en dus ook niet zoveel uitvoert. We hebben door de stad geslenterd, zijn wezen poolen en hebben gegeten, meer niet. Toen we bij onze homestay aankwamen hebben we ongeveer twee uur met onze gastvrouw Tamara (80) gesproken over de Russische geschiedenis.  Onderwerpen zoals Lenin, Stalin, oorlogen, Sovjet Unie, Amerika en ga maar door. Enorm leerzaam om over de geschiedenis te leren vanuit het perspectief van de oudere generatie Russen! Het was tijd om weer de trein in te gaan: op naar Mongolië! Deze rit duurt ongeveer 36 uur waarin 2 nachten vallen. Goed te doen lijkt me. Op dit traject zitten we in een Chinese trein. Ik weet niet of het representatief is voor de rest van het land, maar de trein is een stuk netter, hygiënischer en comfortabeler dan de Siberische tr

Vannacht hebben we heerlijk geslapen! Het voelde echt als bij oma thuis! Ik denk dat de genuttigde biertjes en de gewenning aan de treinbedden overigens ook een rol speelden. Alsof dat nog niet genoeg was, werd ons een fantastisch ontbijt voorgeschoteld (inclusief warme pannenkoekjes met yoghurt en jam)! De dag kon niet beter beginnen. Een blikje Fanta zorgde voor 't verhelpen van de nadorst. Vandaag zijn we naar Listvyanka gegaan, vlakbij het Baikalmeer. Dit enorme meer bevat 1/5 van al het zoete water in de wereld en is maar liefst 1600 meter diep. Leuk feitje: als het meer leeg zou zijn en alle rivieren van de wereld zouden op dit meer uitkomen, zou het ongeveer een jaar duren voordat het meer weer gevuld zou zijn. In de bus werd ik voor ons vertrek bestolen van mijn fles bitter lemon door een zwerfster, met dat ik even naar voren was gelopen. Toen zij naar buiten ging, vond ik de fles terug onder haar stoel. Ik zette hem op een andere stoel en nadat ze weer op d'r pl

Na 87 uur in de trein, 6000 kilometer richting het oosten en alweer vijf tijdzones (we zitten nu op 7 uur verder dan Nederland) te hebben gepasseerd is onze bestemming Irkoetsk dan eindelijk bereikt. Irkoetsk is de hoofdstad van Siberie en schijnt volgens de Lonely Planet het Parijs van het noorden te zijn? De vraag is of Irkoetsk niet het eenoog is, in het land der blinden. Om een nog onverklaarbare reden was ik in de veronderstelling dat we naar Listvyanka, een dorpje praktisch naast het Baikalmeer, gingen om te overnachten. Ons plan was dan ook om allereerst Irkoetsk te bekijken alvorens we de bus zouden pakken. Na een bliksem wandeltocht zijn we vanaf een groot plein teruggelopen naar het station om daar vervolgens de bus naar Listvyanka te nemen. Blijkt dat we gewoon midden in het centrum van Irkoetsk overnachten en we moesten uitstapten bij hetzelfde plein vanaf waar we überhaupt naar het station waren gelopen met die k-koffers! Tot zover onze geweldige voorbereiding. Net a

Hoe veel berkenbomen bestaan er eigenlijk in de wereld? De laatste drie dagen hebben we in zijn geheel doorgebracht in de trein. Op het moment dat er geen berkenbomen aanwezig zijn achter de ruit wijzen we elkaar daar graag op. Het is ongelooflijk hoeveel berkenbomen we voorbij hebben zien passeren.Wie om de tien minuten een ander landschap wil bewonderen vanuit de trein moet (in ieder geval dit gedeelte van) deze reis niet maken. Het leven bevalt ons goed in de trein. De coupé hebben we inmiddels met een dusdanige efficiëntie ingericht dat menig grootgrondbezitter jaloers moet zijn op onze ruimte. Eens in de zoveel tijd komt onze blonde conductrice met een half doekje en een Franse slag de bovenkant van de banken (??) schoonmaken en de vloer stofzuigen. Zij spreekt geen woord Engels, wij geen woord Russisch. Veel verder dan vriendelijk glimlachen komen we dan ook niet. We weten niet hoe ze heet, maar ik vind Olga wel een geschikte naam. Wat schoonmaken betreft: iedere ochtend nem

Met bonkende koppijn werd ik wakker. Wat was hier ook weer de reden van? De vorige avond begon goed: de fles wodka raakte steeds leger en de gesprekken gingen steeds dieper. Toen we naar de stad liepen op zoek naar clubs ging het zo verder en kwamen we er na een uur achter dat we ook echt onze ogen open moesten houden voor clubs. Toen zagen we in een zijstraatje het Cubaanse "Los Che" liggen. Het bleek een geweldige toevalstreffer! Che Guevara hing overal aan de muur en salsa en reggeaton schalde uit de boxen. Er waren alleen locals te vinden en het was erg gaaf om te zien hoe zij uit hun dak gingen. Toen we weer verder gingen bleek dat we vlakbij het rode plein zaten. En of we plezier hadden! Overal agenten maar niemand die ons oppakt voor openbare dronkenschap... Zo liepen we toevallig Egor en Andrejz tegen het lijf. Die vonden het maar wat spannend dat we uit Amsterdam (beetje tof doen) kwamen en nodigen ons uit voor een naborrel om de hoek waar een vrie

Op wederom een druilerige dag zijn we op pad gegaan. Om te beginnen de kathedraal van Christ the Saviour. Aangezien we zeer streng bewaakt werden konden we helaas maar enkele foto's schieten. Maar die mogen er ook wezen! De weg vervolgde wederom naar het rode plein. Dit omdat we gisteren Lenin, de vader van de Russische revolutie (maar na verloop van tijd toch niet meer zo populair) vergeten waren. Hoe konden we?! Helaas kwamen we, eenmaal aangekomen, niet veel verder dan de opmerking: het mausoleum is pas op 20 april weer geopend... Helaas! We hebben de metro gepakt en naar de voorsteden Tsaritsyno en Kolomenskaya gegaan. De vrouw in de trein had ons dit aangeraden. In eerstgenoemde kwamen we na een tijdje lopen bij een mooi paleis uit. Bijzonder om te zien was ook dat bijna het gehele meer eromheen nog bevroren was. Zoals ze hier zeggen "If you' ve survived the winter in Moscow, you've got two more spring-months to enjoy it". Toen we bi