Tieske's Adventures

Mijn tiende trip (het reizen valt dus best wel mee in 7 maanden) dit jaar bracht me in de omgeving van Boston. Een aantal weken terug was ik daar ook, maar toen had ik helaas geen tijd om rond te neuzen. Daarom had ik mijn trip deze keer zo gepland dat ik op woensdagmiddag in Boston aankwam en pas op donderdochtend hoefde te beginnen. Heerlijk, die vrijheid! Zolang je uiteraard maar genoeg declarabele uren kunt schrijven. In een impulsieve bui had ik de avond ervoor gekeken of er een wedstrijd van de Red Sox was. Het seizoen begon pas in het voorjaar. Ik ben blijkbaar nog geen expert in Amerikaanse sporten.. Maar de Boston Celtics speelden een thuiswedstrijd tegen de Dallas Mavericks! Voor welgeteld 15 dollar had ik een plaatsje bemachtigd in de hoogste ring. Het begon al te schemeren toen ik na mijn aankomst in Boston eerst op en neer was gegaan naar Milford (2x 40 minuten en ongeveer 10 dollar tol) en eindelijk in de stad zelf aankwam. Het was de tweede keer dat ik in Boston

Al weken lang waren we iedereen lekker aan het maken: dit jaar zou Sinterklaas met zijn pieten ook naar New Orleans komen! Met een boot vol cadeautjes en gedichten! Het helpt dat Amerikanen Santa Claus kennen, wat de vertaling naar Sinterklaas gemakkelijker maakte. Maar wat die pieten er nou meer te maken hadden en waarom die per se zwart moesten zijn, was wat moeilijker uit te leggen..  We besloten om het goed te gaan vieren (ook omdat het natuurlijk samenvalt met mijn verjaardag) en hadden 14 mensen uitgenodigd. Er waren slechts twee afmeldingen wat op een doodnormale woensdagavond vrij netjes is. Iedereen wilde wel eens zien waar die rare Nederlanders het nou al maanden over hadden. Viev had een webwinkel gevonden met Nederlandse producten. Pepernoten, speculaas, chocoloade letters, gevuld speculaas, chocolade muntjes en ga maar door. Voor ons normaal, en nog steeds erg lekker, maar geheel nieuw voor onze vrienden. Maar voordat we mochten gaan snoepen hadden we eerst e

Het is alweer een maand geleden sinds mijn laatste post en in de tussentijd is er weer van alles gebeurd. Een week na Halloween werd het 'New Orleans on tap' festival georganiseerd in City Park. Over 200 verschillende soorten bieren werden geschonken in sample bekers of gewoon in grote jongens. Heerlijk om in het park lekker te proeven van de verschillende soorten bier en te luisteren naar de band 'Flow Tribe'. De herfst heeft dit gedeelte van het land bereikt en het weer is fantastisch! De temperatuur is met 20 graden nog steeds prima en de vochtigheid is uit de lucht. Het feit dat het dit jaar de eerste keer is dat Vivian met haar verjaardag een jurkje aan kan doen, zegt genoeg. Ik  ben benieuwd of de bomen hier ook gaan verkleuren want to nu toe zijn alle parken nog behoorlijk groen. Een week later werd het Poboy fest georganiseerd waarbij verschillende horeca gelegenheden met trots hun beste Poboys (broodjes) presenteerden. En een week later wa

Onze eerste Halloween zit erop! En wat voor een! In Nederland wordt Halloween eigenlijk nauwelijks gevierd terwijl het hier een groots evenement is. Iedereen kijkt er al weken naar uit gaat vol overgave mee in het feestgedruis. De locals versieren weken van tevoren hun huizen met enge poppen, grafstenen en spinnewebben. Natuurlijk mogen de pompoenen niet ontbreken.  Het is al een heel aantal jaren geleden dat ik in het spookhuis geweest ben en eerlijk gezegd was ik een beetje sceptisch toen het plan kwam om naar een 'Haunted House' te gaan. Maar dit was fantastisch. Het was een spookhuis naast een begraafplaats (wat helpt) en je moest een route afleggen over verschillende verdiepingen. Iedere ruimte had zo zijn eigen thema. Klinkt niet zo spannend maar dat was het zeker wel. Tussen de poppen stonden levende mensen die verkleed waren als de poppen en er een sport van maakten om de bezoekers zoveel mogelijk te laten schrikken. Ik heb me kapot geschrokken! Zombies en bloeder

Deze week ziet eruit als een doorsnee week. Om half 8 gaat de wekker en kruip ik achter mijn laptop, waar ik met een grote mok koffie begin aan de klus van de dag. Rond kwart voor acht komt Viev de kamer in wandelen om zich klaar te maken voor weer een dag bij Dress for Success. We hebben allebei vrij aardig onze draai gevonden en ik vind het fijn dat we allebei lekker bezig zijn.  Als ik erover nadenk vind ik het remote werken maar vreemd. Je belt een klant op, die vertelt wat ie wil en vervolgens log je in en neem je zijn of haar computer over. Sommige dagen ben je samen bezig met het inrichten van de software, andere dagen krijg je een verzoek en 'zie maar dat je het gedaan krijgt'. Consultancy is naar mijn idee sowieso een flexibel beroep, maar of ik nu vanavond een rapport afmaak en dan morgen om drie uur stop, of morgen gewoon negen uur maak, moet ik zelf weten. Tot nu toe gaat het uitstekend en krijg ik veel positieve feedback. Ik vertel klanten tijdens een eerste

De herfst is inmiddels aangebroken. In New Orleans betekent dat 25 graden en de benauwdheid is uit de lucht. Heerlijk! Je kunt het eigenlijk nauwelijks herfst noemen en de New Orleanians spreken dan ook van twee seizoenen: "Summer and less summer". In de 18e en 19e eeuw vestigde een grote groep Duitsers zich in de Franse nederzetting van Nouvelle Orleans. Het waren voornamelijk boeren die de vruchtbare grond aan beide kanten van de Mississippi bewerkten in de Parochies van St. Charles, St. Johannes de Doper en St. James. Dit gebied stond bekend als de Duitse kust. In de loop der jaren hebben trouwden zij met de Cajun Franse kolonisten en werd hun familienaam  'vercajunized', maar ze behielden kenmerken van hun Duitse erfgoed. Tijdens de maand oktober, de traditionele maand van de oogst in Duitsland, wordt dit erfgoed natuurlijk extra gevierd, wanneer het jaarlijkse Oktoberfest wordt gehouden in München. En zo ook in New Orleans. Het was heerlijk toeven in he

Het was al weer een paar weken geleden dat er een festival te vieren was. In een stad als New Orleans is dat eigenlijk 'not done', dus werd er weer een festival uit de grond gestampt. Ditmaal het Gretna fest, aan de andere kant van de rivier. We hadden er wel iets van gehoord maar wisten niet dat het zo groot zou zijn. Hele woonwijken waren afgezet en volgebouwd met kraampjes. Eten, drinken en muziek overal: heerlijk! Larry kende weer ergens iemand dus werden we opgehaald met golfkarretjes en sneaky door een achteringang gereden, wat ons weer een entree ticket van 20 dollar bespaarde. Het hoogtepunt van het festival was de muziek, waar artiesten kwamen optreden zoals Foreigner, The Spinners en Joe Cocker. Mensen gingen er eens lekker voor zitten en ik heb zelfs een paar zakken popcorn voorbij zien komen. Wij waren bij het optreden van Foreigner gaan kijken en dat was echt enorm gaaf. We kenden niet alle nummers maar toppers zoals "Cold as Ice", "

Een van de belangrijkste redenen dat de eerste groep Britten die in de 18e eeuw voet aan wal zetten in Amerika was het geloof. In Groot Brittannië hadden ze niet de mogelijkheid om hun geloof te belijden zoals ze dat graag zouden willen en besloten een eindje verderop te gaan kijken. Het eerste amendement van de  Amerikaanse grondwet luidt dan ook: " Congress shall make no law respecting an establishment of religion, or prohibiting the free exercise thereof; or abridging the freedom of speech, or of the press; or the right of the people peaceably to assemble, and to petition the Government for a redress of grievances."  Veel Amerikanen geloven dat de reden waarom hun land zo succesvol is in de wereld voornamelijk komt doordat ze zo'n gelovig land zijn. Ze zien zichzelf dan ook als 'God's own country'. We hebben inmiddels al aardig wat vrienden gemaakt hier en hebben ook een vrij grote groep New Orleanians op Facebook. De ene "Thank you Jezus"

Steeds vaker krijg ik de vraag of we nog iets anders doen dan feesten en gave dingen meemaken in Amerika. Geheel terecht overigens, want mijn verhalen gaan grotendeels over de gebeurtenissen in het weekend. En reken maar dat er dan iets te doen is in New Orleans! Natuurlijk moet er door de week gewoon gewerkt worden. Een verhaal over dat ik van maandag tot vrijdag van 8.00 tot 18.00 achter mijn laptop en aan de telefoon zit is over het algemeen niet zo heel interessant, vandaar dat ik dat onderwerp tot nu toe gemeden heb.  Nu ik inmiddels vier maanden aan het werk ben ik Amerika, denk ik dat het tijd is om eens een vergelijking te maken. Natuurlijk is iedere baan en iedere omgeving anders en zijn er ontzettend veel randfactoren die het werk kunnen beinvloeden, maar aangezien ik precies dezelfde functie heb bij exact dezelfde werkgever, :) , denk ik dat een vergelijking wel mag. Deze vergelijking put uiteraard alleen uit mijn ervaringen. Uren Amerika staat bekend om het hard

Op een kleine anderhalf uur rijden van New Orleans ligt Oak Alley. Het is een van de vele (maar een van de mooiste) plantations aan de Mississippi. Hoewel het landgoed van sommige plantations nog daadwerkelijk gebruikt wordt om gewassen op te verbouwen, dienen de meeste plantations als toeristische trekpleister.  Oak Alley is rond 1840 gebouwd voor de familie Roman. Op de velden werd suiker verbouwd dat goed onderhouden werd door de slaven destijds. In de hoogtijdagen van de plantation werkte er over de honderd slaven voor de rijke families. De waarde van de slaven varieerde van vijf dollar voor een oude keukenmeid tot over de duizend dollar voor een sterke, vaardige slaaf. Ik vond het bijzonder om bij verschillende onderdelen van de plantation stil te staan en om een rondleiding door de mansion te krijgen. Het besef dat het beeld van ongelijkheid tussen rassen een geaccepteerd beeld was die tijd, is een aparte. Het heeft ons weer geholpen om de geschiedenis van Louisiana beter t

Acadië was een Franse kolonie die lag in het tegenwoordige New Brunswick en Nova Scotia in Canada. De Franstalige bevolking werd in 1755 door de Engelsen verdreven. Ze kwamen destijds terecht in de moerassen (bayous) van Louisiana, dat toen nog Frans gebied was. De Amerikanen, die het gebied van Napoleon kochten, noemden hen "Acadians". Tegenwoordig is de benoeming we de bevolking, het gebied, de muziek en de keuken verbasterd naar de term "Cajun". Een groot gedeelte van Louisiana bestaat uit 'Cajuns' en daarom was het hoog tijd om deze cultuur op te zoeken. Het plan was om allereerst een dag naar de hoofstad van Lousiana, Baton Rouge te gaan. Toen bleek dat dit niet veel meer was dan een verzameling gebouwen met een indrukwekkende universiteit (LSU), werden de plannen omgegooid en reden we verder richting het Atchafalaya gebied. Atchafalaya is het grootste moeras gebied van de Verenigde Staten, bevolkt door de Cajuns. We kwamen terecht in Breaux Bridg