Tieske's Adventures

Het is erg logisch om een vergelijking te maken tussen Isaac en Katrina. Beide orkanen troffen New Orleans op precies dezelfde dag: 29 augustus. Hoewel Katrina van een hogere categorie was en daarmee krachtiger, verplaatste Katrina zich veel sneller. Isaac is veel minder georganiseerd en is vooral een enorme storm van omvang. Aangezien hij langer over New Orleans bleef hangen, is een enorme regenval het gevolg. Voor sommige gebieden laat Isaac een grotere schade achter dan Katrina deed. De schade wordt op dit moment op ruim 50 miljoen dollar geschat en er zitten ongeveer 600.000 mensen nog steeds zonder stroom.  In het begin vond iedereen het nog spannend en 'exciting' toen de lichten uitvielen. Maar na 3 dagen zonder stroom is de lol er wel van af. Onderstaande foto geeft aan waar de stroom is uitgevallen (rood=uitgevallen). Apart om te bedenken hoeveel gebruik we eigenlijk maken van elektriciteit. Zonder het kun je eigenlijk niet veel meer doen dan kaarsjes op

Gisteravond is het middelpunt van orkaan "Isaac" aangekomen in New Orleans. Eerder op de avond was de stroom al uitgevallen in verschillende wijken. Ook in de Saulet, ons appartementen complex, is er geen stroom meer sinds gisteravond. Isaac heeft vele elektriciteitspalen onbruikbaar gemaakt. Op dit moment zitten er ongeveer 480.000 mensen zonder stroom. Elektriciteitsbedrijf Entergy geeft aan dat ze pas in actie kunnen komen als de windkracht daalt beneden de 35 mph. Dit om de veiligheid van de werknemers te waarborgen. Naast de hevige windkracht is er ook een enorme regenval. Dit leidt ertoe dat sommige straten compleet onder water staan en afgesloten zijn. De dijken blijven dit keer wel staan, maar sommige dijken zijn gewoon niet hoog genoeg. Het water komt er dan alsnog overheen. De foto's hieronder, beschikbaar gemaakt door Nola.com , geven goed weer hoe de situatie nu is. Hoewel Isaac een stuk minder sterk is dan Katrina, beweegt hij veel langzamer. Dat bet

Gistermiddag hebben we onze spullen gepakt en zijn we vertrokken rond drie uur in de middag. De wegen waren rustig en we konden min of meer in een stuk doorrijden naar Tuscaloosa in Alabama. De verwachting is dat Tuscaloosa ook een flink stuk regen gaat krijgen, maar dat de orkaan verder naar het westen zal razen. We waren blij dat we in de middag waren gegaan want rond een uur of zes stonden de wegen vol toen bekend werd dat het een categorie twee orkaan kon worden. Er is nog steeds geen verplichte evacuatie uitgegeven, en het is ongeveer 50/50. Sommige mensen blijven, sommige mensen vertrekken. Ik weet niet hoe het is om in een orkaan te zijn, en eerlijk gezegd hoef ik het niet echt mee te maken. Reden genoeg om te vertrekken is alleen al dat de stroom bijna zeker uit gaat vallen voor een paar dagen. Zonder stroom kan ik deze week niet werken. Mijn manager vond het dan ook prima om onze hotelkosten te compenseren om zo zijn inkomstenbron te garanderen.  Het is een big deal

Amper drie maanden zijn we in New Orleans en het is al raak. Een orkaan komt onze kant op. Tropical storm Isaac heeft zich ontwikkeld tot een orkaan en komt naar verwachting morgenavond (dinsdag) in New Orleans. De verwachting is dat het een orkaan is van de categorie 2 (Katrina was 5). Ik denk niet dat hij bij ons appartementencomplex komt en aangezien we op de tweede verdieping wonen zijn onze spullen ook veilig. Een gevolg van de orkaan is waarschijnlijk wel dat het drinkwater een paar dagen niet goed is en dat de elektriciteit uitvalt. Daarmee hebben we geen airconditioning, licht en internet voor een paar dagen.  Evacueren is voor ons daarmee meer een luxe dan een noodzaak maar toch. Gisteravond hebben we grote boodschappen gedaan. Sylvia, een vriendin van ons hier, heeft een auto en met z'n drieën gaan we vanmiddag naar het noorden van Alabama rijden. Indien nodig kunnen we naar Atlanta in Georgia rijden waar Sylvia een studievriend heeft met een huis aan het strand

Deze week was Milou, een vriendin van Vivian, op bezoek vanuit Nederland. Vivian heeft haar de stad laten zien en meegenomen naar een paar feestjes. Om haar bezoek goed af te sluiten, reden we dit weekend naar Gulf Shores in Alabama. Nadat iedereen tenminste op een lichaamsdeel flink verbrand was, was het welletjes geweest en maakten we ons op voor de avond. We gingen naar Flora-Bama Lounge & Package, een tent die precies op de grens ligt tussen Florida en Alabama (vandaar de naam). Het was eigenlijk een aaneenschakeling van houten schuren. Ieder 'hok' had een eigen band en het was Amerikaanser dan Amerikaans. De volgende morgen gingen we nog even lekker naar het strand en vonden we in 'Shaggy's' de perfecte strandtent voor lekker voedsel uit de zee en een fantastische locatie.

Voor de derde week op rij op reis. Het is best vermoeiend. Na Grand Junction en Fort Worth de voorbije weken stond deze week McLean in Virginia op het programma. Gelukkig maar voor drie dagen. McLean mag dan wel in een aparte staat liggen, maar het is niet meer dan een veredelde buitenwijk van Washington DC, op een afstand van ruim twintig minuten.  Toen mijn vlucht landde op Dulles Airport en ik een mooie foto poste op het welgevierde sociale netwerk kreeg ik een berichtje van Sajana, een meisje dat studeerde aan de St. Lawrence University, toen ik daar zelf ook te vinden was in 2007. "I'm in a hotel 4 minutes away from Dulles!!" Aangezien ik toch een huurauto had geregeld om naar de klant te rijden, waren die vier minuten natuurlijk geen enorme moeite voor een kleine reunie. De reunie was van korte duur, want we moesten allebei vroeg op, maar het was erg leuk haar weer te zien en herinneringen op te halen.  Toen ik richting het hotel reed, kwam ik door een tolz

Nu we inmiddels een tijdje in New Orleans wonen hebben we hier een beetje onze vriendenkringen gevormd. Met een groep (Marco & Justine, Ruth & Joe, Sylvia en Vivian & ik) gaan we iedere zondagavond samen eten waarbij we dan alles wat we over hebben van die week op de BBQ gooien: 'Family dinner'. Zo kwamen we op een avond op het fantastische idee een roadtrip te gaan maken naar een wit strand. 'Destination unknown' op dat moment. Na wat online rondneuzen was de keuze gevallen op Panama City in Florida (niet te verwarren met de gelijknamige hoofdstad van het land Panama)en dit weekend was het zover. De wagens werden  volgeladen met snoepgoed en pakjes chocomel en daar gingen we. Het leuke van roadtrips in Amerika is dat ze eigenlijk nauwelijks gaan vervelen. Een enkele reis naar Panama City duurde ongeveer vijf en een half uur maar dat kun je moeilijk een straf noemen met sommige delen van het traject. Na de staten Louisiana, Mississippi en Alabama d

Momenteel ben ik in Fort Worth, Texas, waar een gedeelte van de stad is stil blijven staan in de tijd. Op maandagmiddag kwam ik aan en mocht al meteen vanuit mijn hotelkamer aan het werk. Een paar uur later was het tijd om eens wat van de omgeving te gaan verkennen. Er zijn 'saloons', mensen te paard en 'smokey old pool rooms'. Een beetje toeristisch wel, maar toch leuk om te zien. Als je dan toch in Texas bent, moet je jezelf ook een beetje verwennen met iets groots. 'Everything is bigger in Texas!' Zo ook mijn gigantische steak van 800 gram. Eigenwijs als ik ben moest die natuurlijk op en met een goede maagkramp liep ik weer naar buiten. Even uitbuiken in de botanische tuinen dan maar. Toen ik me uiteindelijk 'downtown' bevond, bleek dat ook hier de hoge gebouwen uit de grond kwamen rijzen zoals in buurstad Dallas. Leuk, zo'n cowboy dorpje, maar er moeten natuurlijk ook centen verdiend worden.  Over centen gesproken. Er moet natuurl

Mijn vlucht van Dallas naar New Orleans was geannuleerd op vrijdag. Lekker dan. Met een voucher van American Airlines kon ik een nacht bij het Marriot vertoeven. Mijn vlucht ging om 8.00 en mijn wekker stond netjes om 5.30. Uhm, alleen ingesteld voor weekdagen! Om 6.45 werd ik wakker. !@#&*#^!@#!!! Om 6.47 stond ik aangekleed en wel buiten het hotel en werd het een race tegen de klok. Toen het boarden al was begonnen kwam ik aangesneld. I made it! Ik kwam nog oma en opa tegen die de nacht ervoor alles bij elkaar hadden gevloekt toen ze hoorden dat de vlucht niet doorging. Met een overdreven glimlach maar een welgemeend "Good morning, let's hope they won't cancel this one" begroette ik ze, waarop de oma uiterst serieus reageerde: "They better fly this time before I start shootin' somebody". Mm, ok. Ik was rond tien uur thuis wat precies op tijd was voor het evenement van de dag: de Red Dress Run. Wie op zoek gaat naar de oorsprong van dit evenem

Wow! Gaaf! Vet! Deze week stond een bezoek op het programma bij een klant die gevestigd is in Grand Junction in de staat Colorado. Waar ik in Nederland gewend was om iedere dag op en neer te rijden met de auto van huis naar de klant, zijn de afstanden hier natuurlijk iets groter. Hier rijden we niet, maar vliegen we. Nu is het natuurlijk niet zo netjes ten opzichte van je medewerkers om te verwachten dat ze er altijd om maandagochtend negen uur zijn en op vrijdagavond weer naar huis vliegen. Om die reden wordt er meestal een 'travel day' ingelast. Ik had gepland om bij de klant op bezoek te gaan van woensdag tot en met vrijdag. Dinsdag was mijn 'travel day'. De vlucht vanuit New Orleans ging al om 6.30 AM maar dat betekende ook dat ik om 10.30 AM locale tijd al in Grand Junction was. Ergo, een betaalde vrije dag! Op een schattig vliegveldje met welgeteld vier gates landde ik en had al snel mijn rental car gevonden. Snel inchecken in het hotel en op pad! Ik had me

In de jaren voordat airconditioning in woningen en voertuigen aanwezig was, deden New Orleanians een aantal dingen om de tropische zomerhitte tegen te gaan. Een van die dingen was het dragen van witte linnen kleding. Mannen droegen witte pakken en vrouwen witte jurken. Een traditie die iedere zomer 'herdacht' wordt tijdens Whitney White Linen Night in 'The Warehouse District', een wijk vol gallerijen.  Uiteraard uitgedost in de verwachtte kledingdracht slenterden we door Julia Street, de hoofdstraat van dit evenement. De straat stond vol (Waarom duurt het een minuut voordat ik 'was packed' vertaald heb in 'stond vol'??) met mensen in het wit. Er was een bonnensysteem en na iedere 'block' stond er een standje met drankjes en lekkere hapjes. Natuurlijk kan iedereen zelf blikjes bier meenemen om goedkoper uit te zijn, maar ik vind dat je zulke initiatieven moet helpen om te kunnen blijven bestaan. De kunstgallerijen hadden hun deuren geo