Ook al dateert mijn laatste post van anderhalve maand geleden, staat het leven hier allesbehalve stil. Corrie en Frans zijn op bezoek geweest en het was erg leuk om ook hen te laten zien hoe we hier leven en waarom we het zo naar onze zin hebben. Het is toch anders om gebeurtenissen via foto's en Facetime te delen dan het in eigen persoon te ervaren.
De laatste drie maanden hebben we voor de auto gezorgd van een vriendin die in de zomer in Europa doorbracht. Erg handig toch wel en het lukte Vivian me eindelijk te overtuigen om ook samen voor een auto te gaan kijken. Meteen maar m'n Amerikaanse rijbewijs gehaald waarbij ik nog een theoretisch en praktijk examen moest afleggen. Dat was trouwens nog niet zo gemakkelijk! "Hoeveel "voet" moet je achter een ambulance blijven met sirenes aan?" Eerst maar eens voet naar centimeters vertalen met behulp van Subway sandwiches (1 foot=30 centimer, 6 inches=15 centimer).. Tussendoor konden we bij een veiling een 2006 Pontiac G6 GT op de kop tikken voor niet al te veel knaken dus kom maar op met die road trip!
Dit weekend werd de verjaardag van Marco gevierd. Aangezien hij hoogtevrees heeft vond zijn vriendin het wel een leuk idee om te gaan sky diven (hoezo grenzen verleggen?). Het hele idee was een verassing en toen we in de auto stapten wist Marco nog steeds niet wat we nou eigenlijk gingen doen. Met nummers zoals "Free falling" en "Jump" probeerden we enigszins wat te hinten en toen hij het eindelijk doorhad was de schrik en paniek van zijn gezicht af te lezen, tot onze grote lol. Maar hij hield zich sterk en ging dapper met ons het vliegtuig in.
Er hingen erg veel wolken en we hadden 2.5 uur gewacht voordat we eindelijk het vliegtuig in mochten. Ik had meer spanning, emoties en adrenaline bij mezelf verwacht toen het vliegtuig de wolken inklom en we langzaam naar voren moesten schuiven, richting de opening van het vliegtuig. Mijn instructeur had ongeveer 3500 sprongen gemaakt, dus wat kon er gebeuren?
Toen we in de opening van het vliegtuig zaten besefte ik pas hoe ontzettend gaaf het eigenlijk was wat we aan het doen waren! Het vliegtuig had de gewenste hoogte van 14.000 voet bereikt en we zagen door de wolken een piepklein stukje land wat onze landingsbaan moest zijn. 3, 2, 1 en daar gingen we! We tuimelden door de lucht in een vrije val door de wolken naar beneden voor ongeveer 60 seconden. Toen we laag genoeg waren ging de parachute open en zweefden we het laatste stuk naar beneden met schitterend uitzicht over Mississippi. Vanwege de vele wolken kwamen we niet helemaal precies uit bij onze landingsbaan.. "You see our drop zone on the left? Well, we're not going to make that.." En dus landden we op een kwartiertje rijden tussen de koeien op het land van de boer. De opa van 80 in de eerste auto die we aanhielden was aardig genoeg om ons even terug te brengen. "My grand children love to jump every once in a while!"
Sky diven is niet goedkoop en een video voor een extra 100 dollar vonden we iets teveel van het goede. Ik had echter het geluk dat een filmstudent mee sprong met mijn instructeur. Dus voor 40 dollar heb ik toch wel erg coole beelden!
Comments