Skip to main content

Een weekendje bijkomen in Natchez

Het leven in New Orleans is vrij druk. Doordeweeks ben ik vooral bezig met werk en als het dan eindelijk weekend is, is er altijd wel een festival of andere activiteit te beleven. Als we dingen met vrienden gaan doen is het zelden dat er twee of drie mensen meegaan. Meestal gaan we ergens naartoe met minimaal acht mensen. Erg leuk en gezellig, maar wel druk. Dit weekend besloten we om eens een keer een weekendje met z'n tweeën door te brengen. Alleen de plaats van bestemming moest nog gekozen worden. De voorwaarden waren simpel: het moet te rijden zijn binnen 3-4 uur en het moet niet alweer een strand te zijn. De stranden in Mississippi, Alabama en een stukje verder Florida zijn heerlijk om een dag of weekend te vertoeven, maar ik wilde eens wat anders zien. In eerste instantie dachten we aan Jackson in Mississippi, maar bij het gebrek aan ook maar een positief verhaal, na wat rondvraag te doen, besloten we dit toch maar te skippen. Natchez (ook in Missisippi) werd gesuggereerd en we besloten erop af te gaan.
Na ongeveer vier uur in de auto (de nodige Starbucks en de 'Scenic Route' zorgden voor wat vertraging) komen we aan bij onze 'Bed & Breakfast' genaamd 'Twin Oaks'. De rust van de omgeving heeft direct invloed op de chaos in je hoofd. Even geen werk, even geen vrienden en even geen Engels. Gewoon, lekker met z'n tweeën in het Nederlands.



Natchez ligt aan de Mississippi en is altijd een belangrijke handelshaven geweest voor de goederen die over de rivier vervoerd werden. Er is in New Orleans nog altijd een grote stoomboot genaamd 'The Natchez' die toeristen voor een rondje meeneemt. Als we de 'locals' moeten geloven is het hoogseizoen maar er is geen kip op straat. Wat direct opvalt is dat er ontzettend veel mooie huizen en gebouwen te bewonderen zijn. Er zijn verschillende 'trails' die ons langs bijzondere plekken in de stad leiden. We eindigen onze wandeling met een fenomenaal uitzicht over de Mississippi waar we (niet geheel toevallig) een bar vinden om afkoeling te vinden van de hete zon.

De bar draagt de romantische (maar vooral praktische) naam 'The Under the Hill saloon'. Het blijkt de oudste bar aan de gehele rivier te zijn. De website beschrijft mooi hoe het hier vroeger aan toe ging.

Once thieves, cutthroats, ladies-of-the-night and riverboat gamblers lurked in the shadows and trod the dusty streets. Up from the docks where the great river packets were tied they came – up Silver Street to the heart of the most notorious port on the river. Up from the river they came to the saloons and taverns seeking the pleasures these places provided – cheap whiskey, illicit love, or a winning hand at five-card stud… 

Er zitten letterlijk twee mannen en een paardenkop aan de bar en de barvrouw kijkt ons in eerste instantie aan met een blik die zich afvraagt wat we in godsnaam komen doen. Als we aan de praat raken met andere gasten verandert die stemming en blijkt iedereen (alle 3 de mensen, inclusief barvrouw) enorm geïnteresseerd. Jerry vertelt over zijn carrière die hem als verkoop manager naar de olie industrie bracht, het beperkte pensioen waar hij het van moet te zien doen en zijn blik op de ontwikkelingen van Amerika. Sue (ik weet de naam van de barvrouw niet, maar Sue lijkt me wel geschikt) neemt ons mee naar achteren in de bar en toont ons originele plakkaten met betrekking tot de slavenhandel die destijds al in de kroeg hingen. Tegenwoordig mogen ze niet meer in het zicht van de gasten hangen. We worden ook verwend met 'pickled okra' en het blijkt een erg gezellige en leerzame tijd. 



De volgende morgen rijden we naar Longwood. Longwood is de naam van het grootste achthoekige huis in de Verenigde Staten. Het is opgezet voor de Amerikaanse burgeroorlog (1860-1865) en is gelukkig altijd in originele staat bewaard gebleven. Toen Mr. Nutt tijdens de burgeroorlog stierf (gewoon aan verkoudheid) en Ms. Nutt failliet ging is het huis nooit afgemaakt. Alleen de eerste verdieping is klaar, maar in de verdiepingen daarboven is niet veel meer dan een werkplaats te vinden. Een architect uit Austin heeft het huis geschonken aan de 'Pilgrimage Garden Club' onder de voorwaarde dat het huis nooit afgemaakt mag worden en dus zo in originele staat te bewonderen valt.
's Middags vinden we na lang zoeken een bar die de eerste wedstrijd van de het American Football seizoen uitzendt. De New Orleans Saints winnen ternauwernood van de Atlanta Falcons en we kunnen met een trots gevoel weer aan de weg naar huis beginnen. Go Saints!

Comments

Koen Adolfs said…
Nog even Ties! Dan komen Noor en ik even je leven verlichten... Want joh! Al die stranden, 't is maar een zwaar leven...
Miriam Hoendervangers said…
Met zijn tweetjes een keer thuis zijn is ook leuk toch? Grapje, ik snap het wel en heb weer met interesse je bericht gelezen. En uiteraard de foto's bekeken. Mooi! Geniet rustig verder!
Dirk said…
Mooi hoe je het beschrijft; je raakt in gesprek en opeens slaat de stemming om. En word je meegenomen naar achter!

Bizar, wat er op de posters staat... Django Unchained, maar dan in real life.

Tot over een maandje!