WAGA-weekend 2014: Madrid

Een vakantie in een vakantie

De vakantie in Nederland was om twee evenementen heen gepland: een familiedag op 25 mei en het WAGA-weekend van 16 tot 18 mei. Het WAGA-weekend heeft ieder jaar een verassingselement: twee van de tien jongens organiseren de hele trip, maar het er wordt niet verteld waar we naar toe gaan. Dat horen we pas op de dag zelf. In voorgaande jaren zijn we achtereenvolgens naar Edinburgh, Hamburg en Milaan gegaan, en afgelopen jaar (die ik helaas moest overslaan) is de WAGA met de trein naar Leipzig en Berlijn gegaan. De enige informatie die verstrekt werd voor dit jaar: zorg dat je op 16 mei om 7:00 klaarstaat en houd rekeningen met 25 graden. 

Om kwart voor zeven gaat de telefoon: "Ik sta voor je deur". Ik stap in de auto en het gissen begint. Vliegen via Weeze en Amsterdam gaat het niet worden, want dan zou het logischer zijn, om met een busje of met de trein naar het vliegveld te gaan. We gaan waarschijnlijk rijden. Het is ook niet logisch om meer dan 6 uur te rijden want dan heb je niet zoveel tijd meer op vrijdag en zondag. Zou het Parijs worden? We rijden met drie auto's waarvan er in twee, leden van de organisatie zitten. Dan wordt de derde auto gebeld: "Stel je navigatie in op Brussel Airport". We gaan dus toch vliegen! 

Aangekomen in Brussel kijken we naar de vluchten die vertrekken in de komende twee uur. Zou het Istanbul worden? Florence, Malaga en Napels zien er ook goed uit! Dan wordt eindelijk de ticket overhandigd: we gaan naar Madrid!

Uitpakken en op stap
Binnen een mum van tijd zijn we in Madrid. De koffers worden in het appartement gedropt en we zoeken ons geluk op een terrasje in de buurt van Plaza Mayor. Het zonnetje schijnt en de lucht is heerlijk blauw.

 

 

 

 
 

 

 

 
Ik heb de jongens al anderhalf jaar niet meer gezien en er is genoeg bij te kletsen. De vriendengroep is ontstaan vanuit de studie in Nijmegen, maar er zijn er nog maar 3 die nog steeds in Nijmegen wonen. Vanwege werk en kinderen is er al lang geen sprake meer van een wekelijkse WAGA (Woensdag Avond Gezelligheids Avond) maar tripjes zoals deze bevestigen dat dit ook niet per se nodig is, om echte vriendschappen in stand te houden. Als we voorbij de "Hoe is het om weer in Nederland te zijn?" en de "hoe gaat het met je werk, huis, vrouw, vriendin en kind?" zijn, is alles weer oud en vertrouwd.

 

's Avonds gaan we naar club Kapital. Het is er geweldig! Er zijn zeven verdiepingen met een eigen muziek genre op iedere verdieping. Dance, R&B, Karaoke, Salsa en ga zo maar door. Vooral de Dance en Club muziek doet een grote glimlach op mijn gezicht verschijnen, die (zo heb ik me laten vertellen) er om kwart over 5 in de morgen nog steeds te vinden was. Bij het stappen in New Orleans overheersen de R&B klanken en het is heerlijk nu weer een paar goede beats te horen. De lichteffecten zijn fenomenaal en het ontbreekt ook niet aan een stel schaarsgeklede dames. Sfeerrook en luchtkanonnen worden het publiek ingeschoten en de baco's vloeien rijkelijk. Wat een gave club! Wat een fijne vrienden! Wat een ontzettende topavond!

Forza Atleti!

Met een gezonde, maar lichte kater gaan we de volgende dag op pad om het stadion van Real Madrid, het Santiago Bernabeu, te bezoeken. Tickets zijn gereserveerd en betaald, maar vanwege een thuiswedstrijd van Real Madrid, worden er geen tours gehouden. Waarom kun je ze dan uberhaupt reserveren voor die dag?!

 

Terwijl de rest weer op een terras gaat zitten, pakken Koen en ik de metro naar het Retiro park, voor een fijne wandeling. 



In mijn beleving bestaat Madrid niet uit een aantal hoogtepunten die tijdens een eerste bezoek bezocht moeten worden. Het staat er wel bomvol schitterende, oude gebouwen, smalle steegjes, en zeker vergeleken met de Amerikaanse steden die ik recent bezocht, bruist het van de historie.





Vlakbij ons appartement komen we Mercado de San Miguel tegen. Een overvloed aan vers gesneden vleessoorten zoals Iberico ham en chorizo, maar ook vis, kaas en wijnen is te vinden. Overwelmd door de smaaksensatie van een stuk blauwe kaas loop ik tegen een lantaarnpaal aan. Ik ben even in mijn element. Zoveel lekkers heb ik de laatste twee jaar niet gehad!

Dan staat er een Seg-Way toer op het programma, je weet wel, zo'n wagentje waar de politieagenten in grote warenhuizen mee rond banjeren.

 

Het begin is onwennig maar na een paar minuten lijkt het alsof we nooit anders gewend zijn. Met een gids racen we door de stad, terwijl we verteld worden over de verschillende pleinen, het koninklijk paleis, het oude stadscentrum en een geschenk van de Egyptenaren.
 

De tijd vliegt voorbij en voordat we het weten is het 18:00. Het tijdstip waar half Madrid op gewacht heeft. Het affiche Barcelona-Atletico Madrid is een belangrijke. Wint Barcelona, dan zijn zij kampioen. Bij iedere andere uitslag is Atletico kampioen. Het plein waar de fans van Real Madrid uithangen is opvallend leeg, maar een plein verder lijkt men zich op te maken voor het eerste kampioenschap sinds 1996. Cameraploegen en beveiligingsmannen zijn uitgerukt om alles vast te leggen en in goede banen te leiden. Op straat heb ik na afdingen voor slechts 20 euro een mooi shirtje op de kop weten te tikken. In een paar kroegjes om de hoek, vinden we Atletico fans die aan de TV gekluisterd zitten. Binnen twintig minuten vallen zowel Diego Costa en Arda Turan, de twee sterspelers van Atletico geblesseerd uit. Als Barcelona niet veel later de 1-0 binnenknalt lijkt een drama zich te voltrekken. Atletico komt echter sterk terug en uit een corner volgt een rake kopbal van Diego Godin: 1-1!! Als het laatste fluitsignaal klinkt, kunnen de fans hun geluk niet op en zien we ze huilend in elkaars armen vallen. Een mooiere plek dan daar zijn, kan ik me op dat moment niet voorstellen. We lopen, net als duizenden anderen, naar Fuente de Neptuno, om de rotonde te bezetten en uit volle borst, in ons beste Spaans, de Atletico liederen mee te zingen.

Inpakken en wegwezen
Na een heerlijk 3-gangen dinner en een pitcher sangria is het de volgende morgen tijd om de koffers te pakken en terug te vliegen naar Brussel. Met een hamburger in het vuistje wordt afscheid genomen van elkaar en voordat ik het weet zit ik Nijmegen op het terras met oude bekenden.