Over schoonheid, stijl, gezond eten en echte vriendschappen
Anderhalf jaar geleden was het. Kerst 2012 werd in Nederland doorgebracht en was tevens de laatste keer dat we voet zetten in ons koude kikkerlandje. De mooiste maand in Nederland is mei voor mij. De zon schijnt, de lente is in volle glorie en de jurkjes en korte broeken domineren de terrassen. De zon verhoogt de gemiddelde gemoedstoestand met een aantal factoren en het is een fijne tijd om in Nederland te zijn.
Anderhalf jaar geleden was het. Kerst 2012 werd in Nederland doorgebracht en was tevens de laatste keer dat we voet zetten in ons koude kikkerlandje. De mooiste maand in Nederland is mei voor mij. De zon schijnt, de lente is in volle glorie en de jurkjes en korte broeken domineren de terrassen. De zon verhoogt de gemiddelde gemoedstoestand met een aantal factoren en het is een fijne tijd om in Nederland te zijn.
Mijn vlucht landt op woensdag 14 mei in Brussel. Brussel dit keer, omdat een ticket een stuk goedkoper blijkt te zijn dan een ticket naar Amsterdam. Via Maastricht en Deurne, voor een snelle "Hallo, hier zijn we weer" belanden we al snel in Nijmegen. De vakantie speelt zich vervolgens af in Madrid (moest er weer even tussenuit), Nijmegen, Deurne, Maastricht, Drimmelen (bij Breda), Amsterdam, Nijmegen, Utrecht, Nijmegen, Eindhoven, Nijmegen en weer terug naar Brussel. Een 2000 kilometer later is de conclusie dat het "rustig aan doen" weer niet gelukt is. En dan hebben we nog steeds niet iedereen gezien. Heel erg jammer.
Als je een tijdje in een ander land woont, ga je vanzelf bepaalde gebruiken overnemen. Op een aantal vlakken ben ik ook onbewust "Americanized" zonder er erg in te hebben. Ik loop nog geen uur in Nijmegen of ik krijg een opmerking over mijn spijkerbroek met een gebrek aan fatsoenlijke pasvorm. Ik kijk om me heen en schrik me een hoedje. Iedereen om me heen loopt in zoveel mooiere kleren dan ik en voor het eerst in mijn leven voel ik me serieus 'underdressed'. Vivian vraagt zich af of dit wel echt de eerste keer is. Ik vind van wel. Een vrijdagochtend in 't Keldertje telt niet. Net zo min als een varkenspak met carnaval. Anyway, ik sleep Vivian de winkel in en twee broeken, een shirtje en nieuwe schoenen later, kan ik opgelucht adem halen. Er is ook iets anders wat me opvalt. Mensen in Nederland zijn veel knapper dan die in Amerika. Natuurlijk is dat lekker generaliserend en heb je hier al die modellen met hun perfecte gezichtjes, maar is dat echt mooi? Het valt me op hoeveel uitstraling ik tegenkom in Nederland, iets wat veel minder aanwezig is in Amerika.
Het gevoel is deze vakantie anders. In plaats van dat we na een half jaartje weer terug komen, hebben we nu anderhalf jaar ons gezicht niet laten zien en ergens kan ik merken dat het een geaccepteerde gedachte is dat wij niet meer in Nederland wonen. Het is dan ook ontzettend fijn om te merken dat het bij bijna iedereen, na 30 minuten bijkletsen, lijkt alsof we nooit zijn weggegaan. Eens te meer beseffen we wat voor fijne vrienden we achtergelaten hebben in Nederland, maar realiseren ons daarnaast dat deze vriendschappen, wel eens heel lang kunnen duren, ongeacht de afstand. Ik word blij van die gedachte.
Ik weet niet of het een taal- en/of een cultuurbarrière is, maar ik heb de indruk dat gesprekken met onze Nederlandse vrienden veel dieper gaan, dan met onze Amerikaanse vrienden. Ik heb wel eens het idee dat ik onze vrienden hier eigenlijk helemaal niet zo goed ken. Er zijn vooral veel evenementen waarbij we met zijn allen ergens naar toe gaan, maar er wordt zelden plaatsgemaakt voor een "even op de koffie" of een "dinertje met z'n vieren". Ik merk dat ik dat mis. Ik ben dan ook heel benieuwd naar hoe het eraan toegaat in San Diego, en met hoeveel vrienden uit New Orleans we nog regelmatig contact zullen hebben.
Een ander aspect dat ik opnieuw heb kunnen leren waarderen is het eten. Oh wat is het Nederlandse eten toch lekker! En dan heb ik het niet over de boerenkool of hutspot, maar gewoon een broodje gezond bij de Bakker Bart. Of een kopje soep bij Moenen. Of een lekkere verse boterham met kaas! Je staat er niet zo vaak bij stil, totdat je het al twee jaar met oud en veel te zoet brood moet doen. Of een broodje van de Subway. Of maar een bakje yoghurt met aardbeien, waarbij de aardbeien niet in de schaduw van de Nederlandse aardbeien mogen staan, omdat ze eerst flink bespoten zijn.
Ik ben enorm gelukkig met de keuze die we gemaakt hebben om naar New Orleans te verhuizen. Het is een fantastisch avontuur en ik denk dat we hier een stuk betere kansen hebben om carrière te maken. Maar wat hebben we genoten in Nederland! En eigenlijk wilde we veel langer blijven. Gelukkig brak de laatste paar dagen in Nederland de 'regen-3-daagse' aan. Dagenlang van die vieze motregen die maar niet ophoudt.
De tientallen 'anti-heimwee' foto's, maakten het iets gemakkelijker om in het vliegtuig te stappen richting de zon. Tot de volgende keer maar weer!
Als je een tijdje in een ander land woont, ga je vanzelf bepaalde gebruiken overnemen. Op een aantal vlakken ben ik ook onbewust "Americanized" zonder er erg in te hebben. Ik loop nog geen uur in Nijmegen of ik krijg een opmerking over mijn spijkerbroek met een gebrek aan fatsoenlijke pasvorm. Ik kijk om me heen en schrik me een hoedje. Iedereen om me heen loopt in zoveel mooiere kleren dan ik en voor het eerst in mijn leven voel ik me serieus 'underdressed'. Vivian vraagt zich af of dit wel echt de eerste keer is. Ik vind van wel. Een vrijdagochtend in 't Keldertje telt niet. Net zo min als een varkenspak met carnaval. Anyway, ik sleep Vivian de winkel in en twee broeken, een shirtje en nieuwe schoenen later, kan ik opgelucht adem halen. Er is ook iets anders wat me opvalt. Mensen in Nederland zijn veel knapper dan die in Amerika. Natuurlijk is dat lekker generaliserend en heb je hier al die modellen met hun perfecte gezichtjes, maar is dat echt mooi? Het valt me op hoeveel uitstraling ik tegenkom in Nederland, iets wat veel minder aanwezig is in Amerika.
Het gevoel is deze vakantie anders. In plaats van dat we na een half jaartje weer terug komen, hebben we nu anderhalf jaar ons gezicht niet laten zien en ergens kan ik merken dat het een geaccepteerde gedachte is dat wij niet meer in Nederland wonen. Het is dan ook ontzettend fijn om te merken dat het bij bijna iedereen, na 30 minuten bijkletsen, lijkt alsof we nooit zijn weggegaan. Eens te meer beseffen we wat voor fijne vrienden we achtergelaten hebben in Nederland, maar realiseren ons daarnaast dat deze vriendschappen, wel eens heel lang kunnen duren, ongeacht de afstand. Ik word blij van die gedachte.
Ik weet niet of het een taal- en/of een cultuurbarrière is, maar ik heb de indruk dat gesprekken met onze Nederlandse vrienden veel dieper gaan, dan met onze Amerikaanse vrienden. Ik heb wel eens het idee dat ik onze vrienden hier eigenlijk helemaal niet zo goed ken. Er zijn vooral veel evenementen waarbij we met zijn allen ergens naar toe gaan, maar er wordt zelden plaatsgemaakt voor een "even op de koffie" of een "dinertje met z'n vieren". Ik merk dat ik dat mis. Ik ben dan ook heel benieuwd naar hoe het eraan toegaat in San Diego, en met hoeveel vrienden uit New Orleans we nog regelmatig contact zullen hebben.
Een ander aspect dat ik opnieuw heb kunnen leren waarderen is het eten. Oh wat is het Nederlandse eten toch lekker! En dan heb ik het niet over de boerenkool of hutspot, maar gewoon een broodje gezond bij de Bakker Bart. Of een kopje soep bij Moenen. Of een lekkere verse boterham met kaas! Je staat er niet zo vaak bij stil, totdat je het al twee jaar met oud en veel te zoet brood moet doen. Of een broodje van de Subway. Of maar een bakje yoghurt met aardbeien, waarbij de aardbeien niet in de schaduw van de Nederlandse aardbeien mogen staan, omdat ze eerst flink bespoten zijn.
Ik ben enorm gelukkig met de keuze die we gemaakt hebben om naar New Orleans te verhuizen. Het is een fantastisch avontuur en ik denk dat we hier een stuk betere kansen hebben om carrière te maken. Maar wat hebben we genoten in Nederland! En eigenlijk wilde we veel langer blijven. Gelukkig brak de laatste paar dagen in Nederland de 'regen-3-daagse' aan. Dagenlang van die vieze motregen die maar niet ophoudt.
De tientallen 'anti-heimwee' foto's, maakten het iets gemakkelijker om in het vliegtuig te stappen richting de zon. Tot de volgende keer maar weer!
Comments
Wij vonden het heel fijn om jullie weer ontmoet te hebben!
Zo te lezen hebben jullie het ook erg leuk en vooral druk gehad met het bezoek aan Nederland. Ook staan er veel leuke foto's op face boek waar wij van kunnen genieten!. Wij wensen jullie weer veel succes toe in NewOrleans.
Lieve groetjes Piet en Ineke