De laatste 30 dagen in New Orleans

Over precies een maand laden we de auto vol en rijden we naar het westen. Op naar California, op naar San Diego! Het is een geweldig vooruitzicht, maar het besef dat we een fantastische stad achterlaten is aanwezig. New Orleans is de stad waar we met 2 koffers en een hoop ideeen aankwamen. New Orleans is de stad waar we ons binnen no-time thuis voelden en waar we erg snel een grote vriendengroep opbouwden. New Orleans is de stad waarin je iedere avond van goed eten en geweldige live muziek kunt genieten en waar er om het weekend een festival is, om 'god weet ik wat' te vieren. 

Een paar maanden geleden zaten Vivian en ik in een bar, en vroegen de barman om een pen. Drie papiertjes later hadden we onze lijst klaar van dingen die we nog 'moesten' doen voordat we zouden verhuizen: Eten bij Domenica, eten bij Delaichaise, de streetcar van Canal naar Oak Street nemen, een dag in Audubon park, een wandeltocht door de French Quarter en ga maar door. De meeste dingen zijn al lang afgestreept maar het is moeilijk om te beseffen dat sommige momenten daadwerkelijk de laatste keer zullen zijn. 

New Orleans is gedurende de afgelopen twee jaar als ons 'thuis' gaan voelen. Net zoals ik in mei 2012 door Nijmegen liep, en me bewust was van de sfeer van de Molenstraat, de Burchtstraat en de Bloemerstraat, nog een keer een salade ging eten bij de Blonde Pater en uit volle borst meezong in Malle Babbe, loop ik nu om me heen te staren op Magazine Street, St. Charles Avenue en Canal street, neem ik een margarita 'to go' en ga ik graag even naar Frenchmen street om naar Jazz te luisteren op straat.

Als je op zo vaak op sommige plekken geweest bent, ga je je erzelf mee verenigen, en voelen die plekken als een onderdeel van je leven. Als een onderdeel van jou. 

Als ik bedenk welke dingen ik nog wil doen in de laatste 30 dagen zijn er dat niet veel. Ik hoef niet per se nog naar een restaurant waar ik nog niet geweest ben, of in de Lonely Planet kijken wat we de afgelopen 2.5 jaar eigenlijk vergeten zijn. Ik wil gewoon bewust genieten van de stad. Van het leven dat we hier hebben, van de schitterende huizen in de Garden District, van de zonsondergang, onze vrienden, de muziek, de straten waar we al zo vaak doorheen liepen, de zon en de mensen. Van de gewone dingen. 

Als we over een paar jaar terugdenken aan New Orleans, denken we niet per se aan de festivals, aan onze eerste kerst in een ander land dan Nederland of aan Bourbon Street. Het zijn de alledaagse dingen waaraan we zullen denken, en die we gaan missen. Voetballen op zaterdag en dinsdag, Poker night op maandag, en chillen bij het zwembad op zaterdag. Ik ben ervan overtuigd dat we in San Diego ook een stad aantreffen waar we ons thuis zullen voelen, waar we nieuwe vrienden zullen maken en waarvan we zullen gaan houden. Maar dat maakt het niet gemakkelijker om een stad, waarvan je weet dat je dit al bereikt hebt, achter te laten. New Orleans, een stad die mijn hart niet zal verlaten.