Over wat was en wat komen gaat

Gisteren keken we terug op een bijzonder jaar. We hebben voor de eerste keer Mardi Gras volledig meegemaakt, op mijn werk heb ik een promotie gemaakt, we zijn in mei weer even lekker terug geweest in Nederland en zijn eind september in de auto gestapt om onze hele inboedel naar California te verslepen. 

In eerste instantie ben ik deze blog begonnen om verhalen te delen met familie en vrienden, maar na 180 posts, blijkt het een aardig dagboek te zijn geworden om terug te lezen. Op oudjaarsavond is het dan een uitstekende manier om terug te kijken op het afgelopen jaar. We waren gisteravond met zijn tweeën. Net zoals dat we Thanksgiving en mijn verjaardag ook met zijn tweeën waren. Op zich niet erg, want we vermaken elkaar wel, maar het is even wennen na zo'n grote vriendengroep te hebben gehad in New Orleans.

Extra leuk was het dan ook dat er op verschillende tijdstippen FaceTime gesprekken binnenkwamen. Iedereen zit natuurlijk in een andere tijdzone. Eerst met Job en Arne in Nederland, die nog even probeerden om de Fuik en Bascafe binnen te komen na vier uur. En later van de Restivo broers uit New Orleans, die met zijn allen naar het vuurwerk hadden gekeken op het dak van de parkeergarage van de Saulet. Op zo'n momenten mis je je vrienden het meest en wil je niets lievers dan samen de avond doorbrengen. 

Aan de andere kant van de baai ligt Sea World. Zij staan erom bekend om gedurende de zomer iedere avond vuurwerk de lucht in te schieten rond een uur of tien. "Daar moet het vanavond dan ook te doen zijn" dachten we. En met ons dertig anderen. Klokslag 12 uur naderde en we begonnen af te tellen met zijn allen. 10, 9, 8, ... 3, 2, 1.. en toen... niets. Helemaal niets. We keken elkaar wat verward aan en sommigen begonnen uit verveling maar hun kleren uit te trekken om in het ijskoude water te duiken. Tot zover een knallend begin van het nieuwe jaar. Later leerden we dat je hier niet zo maar vuurwerk mag aanschaffen en afsteken. Meestal wordt dit door de locale overheid gereguleerd en afgestoken. Not so much in Pacific Beach dus.

We liepen richting Garnet Avenue (de drukste uitgaansstraat in Pacific Beach) en wat we aantroffen was een grote dronken bende. Een meisje dat verstrengeld in een boom lag te slapen, toffe gasten die de kroeg uitgeschopt werden en regelrecht in de boeien van oom agent vielen, en mensen die schreeuwend over de straten waggelden. Iedereen was al vroeg begonnen met drinken die dag. We vonden gelukkig nog een wat rustiger plekje bij een Barrel Republic en zo konden we toch nog proosten op het nieuwe jaar. 

Wat zal 2015 ons brengen? Wordt de verlenging van ons visum goedgekeurd? Zo nee, zijn we in maart weer in Nederland. Zo ja, dan plakken we er nog twee jaar aan vast voordat we in 2017 terugkeren naar Nederland. We hebben bedacht om een jaar in San Diego te blijven en de laatste periode van ons visum (mits het wordt goedgekeurd) in New York City te vertoeven. Ik stel me een hokje van tien bij tien voor ergens in Manhattan. Toen we in New Orleans waren, leken we een zee van tijd te hebben. Nu zijn we al over de helft van ons vijfjarenplan heen en kan ik het niet laten om al vooruit te kijken. Nog maar 9 maanden in San Diego, maar we zijn er pas net! Dan een jaar in NYC en terug naar Nederland. Waar gaan we dan wonen? 

Ik moet mezelf bewust stoppen met die gedachtes, want ik wil niet vergeten in het "nu" te leven. Genieten van San Diego, genieten van California. Maar een toekomst bij onze familie en vrienden in Nederland, met hopelijk een kleintje erbij tegen die tijd, klinkt ook wel erg aantrekkelijk.

Gelukkig nieuwjaar iedereen!