De afgelopen maand hebben we het enorm gezellig gehad met bezoek vanuit Nederland. Eerst Frans en Corrie (de ouders van Vivian) en daarna mijn moeder en zus Marieke. We hebben dingen gedaan die op onze "doen voordat we San Diego verlaten" lijst stonden, zoals een wandeling door Torrey Pines, een bezoekje aan de U.S.S. Midway en een kayak en snorkel toer in La Jolla Cave. We hebben met Frans en Corrie ook een erg mooie roadtrip gemaakt om naar Sequoia en Yosemite te gaan. Lekker eten, veel biertjes en wijntjes, maar ook genoeg tijd om te ontspannen. Hoewel een maand lang gasten over de vloer soms wat vermoeiend was, is het vooral de fijne tijd die overheerst en bijblijft. Je spreekt elkaar geregeld via FaceTime of Skype, maar te laten zien hoe we wonen "in het echt", blijft toch iets dat niet te evenaren is met technologie.
San Diego, en vooral Pacific Beach, is binnen een jaar erg vertrouwd geworden. Gek genoeg heb je soms bezoek van buitenaf nodig om te beseffen wat je hebt. Terwijl we door de met palmbomen omringde straten lopen en binnen een minuut met de voeten in het zand van de baai staan, terwijl het een heerlijke 28 graden met een briesje is, krijgen onze gasten een heerlijk vakantiegevoel.
San Diego, en vooral Pacific Beach, is binnen een jaar erg vertrouwd geworden. Gek genoeg heb je soms bezoek van buitenaf nodig om te beseffen wat je hebt. Terwijl we door de met palmbomen omringde straten lopen en binnen een minuut met de voeten in het zand van de baai staan, terwijl het een heerlijke 28 graden met een briesje is, krijgen onze gasten een heerlijk vakantiegevoel.
Het zijn die momenten waarop ik onze huidige woonsituatie meer ga waarderen en besef dat dit heel uniek is. Als we dadelijk naar het noorden rijden, later naar de oostkust en nog later weer in Nederland zijn, weet ik dat we dit niet meer gaan meemaken. Voetballen met een schitterend uitzicht over het water, binnen 20 minuten op het vliegveld zijn, op 3 weken na het gehele jaar in een korte broek en slippers kunnen lopen, aan het einde van iedere middag gaan surfen (omdat het kan). Het zijn slechts een paar van vele dingen die in het begin heel bijzonder waren, daarna normaal werden, en we dadelijk gaan missen. Alleen weten we het nog niet omdat het nu nog normaal is.
Een bezoek, zo een maand voordat we gaan vertrekken, is dan ook een perfecte timing om ons nog even met de neus op de feiten te drukken. Genieten moeten we. Zolang het nog duurt. Nog 24 dagen. Dan stappen we weer in de auto voor een nieuw hoofdstuk van ons Amerika boek. Deze keer nemen we onze meubels niet mee en zijn we als een malle aan het verkopen geslagen. De timing van iedere verkoop is een dilemma. Zullen we de bank nog eventjes niet verkopen, zodat we niet een maand zonder bank hoeven? Of zullen we de bank alvast verkopen zodat we dit niet in de laatste week nog hoeven te doen of hem voor niks moeten weggeven? En wat doen we met dat kastje? En zullen we deze boeken verkopen of doneren? Het boek "Opgeruimd" van Marie Kondo is heel erg goed van pas gekomen voor ons beiden. Ik raad het iedereen aan die ook maar enigszins een uitdaging heeft met het weggooien van spullen. Het doel is om met iets meer te vertrekken dan toen we in New Orleans aankwamen 3.5 jaar geleden. Twee koffers met kleren, wat schilderijen, een aantal boeken en een Playstation.
3.5 jaar geleden. Terwijl ik het schrijf besef ik me hoe ongelooflijk snel de tijd eigenlijk gegaan is. Aan de ene kant lijkt het alsof we al tientallen jaren in Amerika wonen, aan de andere kant kan ik me ons afscheid in Nederland nog als de dag van gisteren herinneren. Onwetend over waar we terecht zouden komen, onzeker of alles wel goed zou gaan, maar met een avontuurlijke instelling en een gedachte van "het komt vast goed". Dat laatste is eigenlijk nooit verdwenen. We weten dat we van 26 september tot 26 oktober een maand in San Francisco zijn met ons hele hebben en houwen. Waar we daarna precies zijn is nog onbekend. Waarschijnlijk onderweg naar de oostkust, maar op welk dorpje de "laten we een maand in 'the middle of nowhere' gaan wonen" keuze valt, is nog onbekend. We bekijken het van maand tot maand en rijden net zover door als dat we zin hebben. Ondertussen moet er wel gewoon gewerkt worden en moet ik naar klanten vliegen vanuit waar we op dat moment zijn. Afhankelijk van hoe goed en gemakkelijk dit allemaal gaat, nemen we langer of korter de tijd voor onze trip naar New York City (onze eindbestemming).
3.5 jaar geleden. Terwijl ik het schrijf besef ik me hoe ongelooflijk snel de tijd eigenlijk gegaan is. Aan de ene kant lijkt het alsof we al tientallen jaren in Amerika wonen, aan de andere kant kan ik me ons afscheid in Nederland nog als de dag van gisteren herinneren. Onwetend over waar we terecht zouden komen, onzeker of alles wel goed zou gaan, maar met een avontuurlijke instelling en een gedachte van "het komt vast goed". Dat laatste is eigenlijk nooit verdwenen. We weten dat we van 26 september tot 26 oktober een maand in San Francisco zijn met ons hele hebben en houwen. Waar we daarna precies zijn is nog onbekend. Waarschijnlijk onderweg naar de oostkust, maar op welk dorpje de "laten we een maand in 'the middle of nowhere' gaan wonen" keuze valt, is nog onbekend. We bekijken het van maand tot maand en rijden net zover door als dat we zin hebben. Ondertussen moet er wel gewoon gewerkt worden en moet ik naar klanten vliegen vanuit waar we op dat moment zijn. Afhankelijk van hoe goed en gemakkelijk dit allemaal gaat, nemen we langer of korter de tijd voor onze trip naar New York City (onze eindbestemming).
Ik ben benieuwd hoe het allemaal gaat lopen, maar het komt vast goed. Zolang we maar elkaar blijven steunen, flexibel zijn en de moed erin blijven houden, is er geen plek in Amerika waar we niet zullen slagen.
Comments