Do you know what it means..

Gisterochtend kwamen we terug van een geweldig weekend. Drie kilo zwaarder, drieduizend geluksmomentjes rijker.

Donderdag 5 mei: Home sweet home

De uren zijn geboekt en de kosten zijn ingediend: tijd voor vakantie! Na een korte vlucht, landen Vivian en ik in de stad waar het voor ons allemaal begon: New Orleans. Voordat we het weten worden we begroet met een “welcome to New Orleans baby!” De directe aanleiding is een trouwerij van Stacey en Chris. Vrienden die we in New Orleans hebben leren kennen, en die nu in Hawaii wonen. Maar waar ik het allermeest naar uitkijk, is de reünie met al onze vrienden van de ‘NOLA family’. Vanuit alle delen van de Verenigde Staten en Canada is men naar New Orleans komen vliegen om het huwelijk te vieren.

’s Avonds verzamelt iedereen zich bij Lucy’s, een bar waar we voorheen vaak te vinden waren. De gang is, op enkele personen na, helemaal compleet! Ongeveer de helft van de vriendengroep woont momenteel niet meer in New Orleans, wat de reünie extra bijzonder maakt. Er wordt geknuffeld en gedronken en nog meer geknuffeld en nog meer gedronken.

Vrijdag 6 mei: The wedding

Een aantal dames heeft een afspraak bij de salon voor een ‘mani pedi’. Vanavond is de bruiloft dus moet alles er goed uitzien! Ik ben niet te beroerd om mijn voetjes lekker te laten behandelen, maar als er foto’s genomen worden heb ik toch graag een glas whisky en een sigaar in mijn hand!

Aan het eind van de morgen loop ik met Karen en Vivian mee op zoek naar een jurk (op de dag van de bruiloft!). Het is een schitterende dag en ik geniet volop van de Garden District. Ze zeggen wel eens dat je pas weet wat je mist als het er niet meer is. Ik heb op dit moment juist het gevoel dat ik New Orleans nog meer mis, nu we er weer doorheen lopen. De geur van jasmijn in de lente, de lucht die lekker zwoel aanvoelt, de enorme ‘live oak’ bomen die over de gebroken straten heen buigen. Met een stille glimlach die niet te onderdrukken valt, loop ik met mijn hoofd omhoog, in de zon. Wat heb ik dit gemist.

De ceremonie begint om half zes. Op het dak van the Chicory, in the Warehouse district, speelt ‘daar komt de bruid’ en volgen de huwelijksgeloften. Later op de avond volgen speeches van ‘the best man’, ‘the maid of honor’ en de ouders. Er wordt gelachen, gehuild, gegeten, gedronken, gedanst en nog meer gedronken. Dan volgt een van de hoogtepunten van het weekend: een Second Line! Een ‘second line’ is een brass band traditie in New Orleans. De ‘first line’ wordt gevormd door de leden van de band. Daarachter volgt een stoet mensen die de band volgt door de straten. Deze traditie vindt vooral plaats bij bruiloften (om het huwelijk te vieren) en bij begrafenissen (een treurige stoet naar de begraafplaats, een vrolijke stoet op de weg terug, om het leven van de overleden persoon te vieren). Wij gaan uiteraard voor de eerste variant en met parapluutjes en witte zakdoekjes in de hand dansen we door de straten achter het bruidspaar en de brass band aan, van de Warehouse District naar de French Quarter. Wat een enorm gave ervaring om hier deel van te mogen uitmaken!

 

 

Zaterdag 7 mei: Crawfish for breakfast and cocktails for dinner

We nemen een Uber naar de Westbank, om Glenn en Carla op te zoeken. Glenn is een oud collega van me, maar we waren altijd meer vrienden dan dat we elkaar spraken voor werk. Samen met de mensen uit hun buurt, hebben ze een ‘crawfish (rivierkreeft) boil’ opgezet. Het is heerlijk toeven op het gras met een bandje op de achtergrond, een biertje in de houder en een berg crawfish voor onze neus.

Aan het eind van de middag verkassen we naar Lakeview, waar Alexis en Austin wonen. We blijven vanavond bij hen slapen en er staat een grote BBQ op het programma. Alexis kennen we al langer, maar Austin hebben we vorig jaar slechts een avondje ontmoet. Het klikt enorm goed en ze vertellen over Big Easy Bucha, hun bedrijf dat ze in 2014 hebben opgezet om kombucha aan de man te brengen. Austin heeft jarenlang als barman gewerkt en dat komen we te weten ook. Vanuit het niets worden de allerlekkerste Sazerac’s en Old Fashioned’s uit de mouw geschud. De deur wordt platgelopen door andere vrienden en de BBQ wordt aangestoken. 

Aan het eind van de avond bedenken we, onder het genot van nog maar wat rum en sigaren, oplossingen voor ’s werelds grootste problemen.

Zondag 8 mei: Sunday Funday

Marco en Justine organiseren voor Stacey en Chris een afscheidsbrunch, omdat vele bezoekers vandaag weer in het vliegtuig richting huis stappen. De officiële huwelijksakte was op vrijdag nog niet getekend, dus een mooi moment om dat onder het oog van 50 vrienden en familieleden alsnog even te doen. Wie zich nog niet naar het vliegveld begeeft, gaat door naar het zwembad in ons oude appartementencomplex. Goedkoop bier, opblaaskrokodillen, een drijvend volleybalnet en een propvol zwembad. “Just like old times!”

Na een sushi dinner bij Rock-N-Sake en een snel biertje bij de Rusty Nail, stappen Vivian en ik nog even in de auto om naar Frenchmen Street te gaan: de plek voor live jazz muziek in New Orleans. 

Gestimuleerd door de grote hoeveelheid biertjes vandaag, is het een uitstekend idee om wat lokale kunst op de kop te tikken. De muziek klinkt als vanouds, maar we zijn vooral heel moe. We zijn ook geen 18 meer.

Maandag 9 mei: Last day in Nola

De dag begint goed met een brunch bij Atchafalaya, onze favoriete brunchspot. We vervolgen de dag met een wandeling door de French Quarter. Het lijkt alsof we nooit zijn weggeweest, want alles voelt zo vertrouwd en bekend! 

Vorig jaar hadden we voor ons bezoek aan New Orleans een to-do-lijstje van over de 40 punten. Dit jaar niet. We hebben 4 of 5 dingen die we graag willen doen, maar voor de rest volgen we ons levensmotto: “we zien wel”. Het zorgt voor een relaxte sfeer. Een margarita bij Felipe’s wordt gevolgd door een Sazerac bij de Sazerac Bar. We ontmoeten Jennifer (Vivians oude baas) en haar man Travis en kletsen lekker bij. We vertellen over onze avonturen na New Orleans en het is leuk om te horen dat het goed gaat met hun bedrijf.

De avond wordt afgesloten bij Delachaise, onze favoriete wijnbar op St.Charles Avenue. We kijken terug op een bomvol weekend, enorm veel drank, heerlijk eten, een mooie bruiloft, maar vooral geweldige momenten met vrienden en ontzettend fijne dagen in de eerste stad waar ik van houd.