An Indian wedding in Albany

Toen ik in 2007 in Amerika studeerde, voetbalde ik dagelijks met Kyle. Na elkaar 8.5 jaar lang amper gezien of gesproken te hebben, kwamen we elkaar afgelopen oktober weer tegen in San Francisco. "I'm getting married in a couple of months in Albany, New York. Devica, my fiance, has Indian roots so it will be a Hindu wedding. Wanna come?"

Een week voor de bruiloft slenteren we door Manhattan op zoek naar een sari voor Viev. De meeste winkels die we online vinden die Indiase kleding schijnen te verkopen bestaan niet meer..

Bij de zesde pin op onze Google Maps is het eindelijk raak! Een alleraardigst mevrouwtje helpt Vivian met het kiezen van een kleur en legt ons uit hoe de sari gedragen kan worden. Kyle maakt het voor mij beduidend makkelijker: "bring some underwear and a pair of flip flops, I’ve got the rest."  Dat moet lukken!

Albany is slechts een paar uur met de bus vanaf New York City en voor $20 wil de MegaBus ons wel brengen. Hoe dichter we in de buurt komen, des te harder Vivians antropologische hart gaat slaan.

Kyle zijn vader woont in Schenectady en hij mag volgens traditie de hele dag het huis niet verlaten. We nemen een aantal biertjes mee waarvan hij helaas ook niet mag genieten. Een strikt dieet deze week, zonder vlees of alcohol. Rond een uur of tien komen een aantal mensen van Devica's familie om een reinigingsritueel uit te voeren. Met een mengeling van turmeric, bloem en olie wordt Kyle tot zeven keer aan toe ingesmeerd. Het moet de hele nacht in zijn lichaam trekken, zodat zijn lichaam gereinigd en in balans raakt. Kyle vindt het duidelijk maar niks, maar laat het over zich heen komen. Als getrouwde vrouw mag Vivian hier ook deel aan nemen.

 

Zaterdagochtend breekt aan en we maken ons klaar om naar de ceremonie te gaan. Op de uitnodiging staat 12.15, maar de ceremonie begint iets voor tweeën. Met de tijd komt het niet zo nauw vandaag. Er worden een aantal foto's gemaakt en dan stapt Kyle, bij het gebrek aan een olifant, op zijn witte paard. Devica's neven leiden met trommels de stoet, maar blokkeren de deur van de tempel. Kyle moet eerst betalen voordat hij hun nichtje mag trouwen. Na genoeg dollars aan de trommels te hebben gehangen, spreiden de neven zich en vindt de doorgang plaats. Kyle wordt gezegend door Devica's familie en verwelkomd in de familie. Hij neemt plaats op het podium en wacht totdat Devica haar entrée maakt. Op een bed wordt ze de ruimte ingedragen (terwijl de boxen het volume van de muziek absoluut niet aankunnen) en neemt ze plaats naast Kyle. De ceremonie kan beginnen!

 

 

De zaal is een mooie mengelmoes van kleuren. Aan Devica's zijde dragen zowel de mannen als vrouwen de meest prachtige en kleurrijke Indiase creaties. Aan Kyle's zijde hebben ook veel mensen hun best gedaan om een mooie Indiase outfit aan te trekken, maar er zijn ook een aantal mensen die gewoon een pak of een jurkje dragen. De ceremonie begint met gezang waarbij het aankomende huwelijk gezegend wordt. De priester legt in het Engels uit wat er gezongen wordt en waarom. Wel zo fijn om een beetje te begrijpen wat er gebeurt.

De ceremonie is nog geen 5 minuten aan de gang, of familieleden van Devica’s kant staan op en beginnen te lopen. Kyle heeft ons verteld dat het gebruikelijk is om even wat te gaan drinken en eten aan de overkant van de zaal. De ceremonie duurt immers een aantal uur. Maar al na 5 minuten? Het is inmiddels half drie en mijn lunchloze maag begint ook al aardig te knorren. Zeker met de geur van de Indische gerechten aan de overkant. Viev en ik staan ook op om een bordje op te scheppen en snel volgen er meer van Kyle’s zijde. Het eten is heerlijk maar het is wel een maffe gedachte om lekker te zitten smikkelen, terwijl er aan de overkant iemand aan het trouwen is. Gehoord aan de hoek van de tafel: “At least those Indian guys are honest about it. Normally we think of food after the ceremony. Now we can actually enjoy it during the ceremony!” 

We lopen weer terug de zaal in en zijn getuigen van nog een aantal rituelen. De priester wenst ze een gelukkig leven toe met veel eten, liefde en gezondheid (in die volgorde) en Kyle en Devica beloven elkaar trouw in voor- en tegenspoed.

Voordat Kyle de zaal mag verlaten moet hij eerst geld ophoesten om zijn schoenen (die volgens traditie door de familie van de bruid “gestolen” zijn) terug te kopen. Daarna mag hij nog een keer in zijn zakken graaien om de trommelneven doorgang te laten verschaffen. Het hoort er allemaal bij.

 

 

’s Avonds vindt de afterparty plaats in Schenectady. We worden eraan herinnerd hoe lastig het eigenlijk is om je zonder auto of Uber te verplaatsen in een minder grote stad. In New York hebben we geen auto nodig, en in de meeste steden waar we komen, is er altijd wel een Uber of Lyft beschikbaar. Hier niet. We zijn overgedragen aan een bus en taxibedrijven die er alles aan doen zoveel mogelijk aan je te verdienen voor middelmatige service. Het feest vindt plaats in een wijk waar je ’s avonds liever niet rond wil lopen en we zijn blij zodra we de ingang gevonden hebben. Wederom staan grote buffetten met Indiaas eten klaar en er is een ‘open bar’. De DJ zweept het feestje lekker aan en er wordt goed gedanst. Ik sta op een gegeven moment samen met Vivian op de dansvloer wat een unicum is. Meestal laten we onszelf niet helemaal gaan in de buurt van de ander, omdat we allebei van elkaar vinden dat we niet kunnen dansen. Maar vanavond niet: “laten we net doen alsof we niemand kennen en er een ‘open bar’ is!” Het is een geweldige avond en het is jammer dat we iets na twaalven alweer naar het hotel teruggaan. Waren we niet veel later gestopt, hadden we geen taxi meer kunnen krijgen.

Op zondag lopen we nog wat door Albany heen dat blijkbaar een heleboel Nederlandse invloeden heeft gehad. In de loop van de middag pakken we de trein terug naar New York City. Het spoor loopt voornamelijk langs de Hudson river wat een mooie route oplevert.

Een Hindu wedding: wat een bijzondere ervaring, en wat leuk om mee te mogen maken! Thuis aangekomen blijkt dat ik nog een shawl van Kyle in mijn koffer heb zitten. Heeft ie weer een mooie reden om ons op te komen zoeken..