Er zijn een aantal plekken op de wereld die heel gaaf, maar veel te ver weg lijken. Voor mij is Alaska er daar één van. Totdat je een ticket boekt en in het vliegtuig stapt. Vanaf New York City ben ik, inclusief overstap in Denver, een kleine 15 uur onderweg. En dan ben ik nog steeds in Amerika. Samen met Drew, een goede vriend uit New Orleans, ga ik "the last frontier" ontdekken.
Onderweg lees ik artikelen over hoe je het beste met beerconfrontaties om kan gaan. Ik moet er niet aan denken, maar kan maar beter voorbereid zijn! Niet gaan rennen, maar in een boom klimmen. Dat is een paar jaar geleden.. Tijdens de vlucht van Denver naar Anchorage zit ik naast Ben en Mary (tenminste, dat lijken me wel geschikte namen), die in Alaska opgegroeid zijn. Ze verzekeren me dat beren waarschijnlijk banger voor mij zijn dan andersom. "I think people in New York City are more dangerous than the wild life we've got."
Op mijn vraag of ze suggesties hebben qua restaurants en dergelijke kijken ze me wat moeilijk aan. "We usually eat what we catch or hunt." De toon is gezet.
Woensdag: Huntin', fishin' and lovin' every day
We worden wakker bij onze AirBnB host in Anchorage. Snel douchen en erop uit. We hebben voor deze trip een busje gehuurd waar achterin een matras ligt. Een vervoermiddel en een hotel ineen, zonder de lompe vorm van een camper. Een stop bij de Walmart voor de nodige voorraad en het avontuur kan beginnen.
De eerste stop is Girdwood, op een kleine 50 minuten ten zuiden van Anchorage. In dit deel van Alaska zijn er maar een paar snelwegen die je brengen waar je naartoe wilt, dus een andere keuze dan de Highway 1 South, hebben we niet. We zitten nog geen 15 minuten in de bus of we kijken onze ogen uit. Het landschap is enorm groen en verbluffend mooi.
In Girdwood gaan we hiken en er zijn verschillende trails om uit te kiezen. De keuze valt op Winner Creek Trail, die niet al te moeilijk en binnen 90 minuten te doen moet zijn. Na een uur enorm stijl een berg op geslingerd te zijn, vragen we ons af of we wel met de goede trail bezig zijn. "Moderate hike my a**!" We hebben ergens in het begin een verkeerde afslag genomen en zijn bezig aan de North Face Trail, de meest geavanceerde trail van allemaal! Van omdraaien willen we niets weten. We zijn immers al een heel eind.. Terwijl we lek geprikt worden door muggen (uiteraard hebben we de muggenspray in de bus laten liggen), vervolgen we onze weg omhoog. Het uitzicht wordt steeds indrukwekkender en in de verte zien we gletsjers. Eenmaal boven aangekomen genieten we van het uitzicht, belonen onszelf met wat cashewnoten en amandelen en pakken toch maar de kabelbaan terug naar beneden. Een goede workout.
We gaan verder en stoppen even bij het Alaska Wildlife Conservation Center. Hebben we in ieder geval beren gezien in Alaska.
Morgen hebben we een kajaktoer in Seward, dus het plan is om daar ergens in de buurt te gaan slapen. Seward is een vissersdorpje en hier moet de vangst goed zijn! We vinden ergens in een bos een rivier die uitkomt in de Golf van Alaska. Een prima kampeerplek! Even checken of we geen beren spotten en dan wordt de vishengel tevoorschijn getoverd. Country muziek schalt uit de boxen en een lokaal biertje erbij maakt het feest compleet.
Na een paar minuten is het raak! Een grote zalm hangt aan mijn haak om vervolgens boven het kampvuur bereid te worden. Oh wat smaakt het lekker en vers! Dit is precies waar ik op gehoopt had bij de gedachte aan Alaska! Bovenstaande zou een heel mooi verhaal zijn. Helaas verliep het iets anders en kregen we niks gevangen.. Ons diner bestond uit noten, Pringles en een fles Basil Hayden's bourbon. Maakt niets uit, we hebben een topavond.
Donderdag: een magische kajaktrip
We worden met pijn in de nek wakker. Misschien is een kussen toch geen overbodige luxe. Handdoeken en vesten worden in de meegebrachte kussenslopen gestopt. Dat moet vannacht beter gaan. Met dank aan een kookstel kunnen we onszelf een heerlijk ontbijt met bacon en eieren voorschotelen.
Via Adventure60north hebben we de kajaktoer geboekt. Het miezert inmiddels en het is flink mistig, maar in een uiterst charmant regenpak met laarzen maakt dat niet zoveel uit. Een busje rijdt ons naar Resurrection Bay, waar we snel geïnstrueerd worden voordat we het water op mogen. Wauw, wat is het hier geweldig mooi! De combinatie van de kleur van het water, de bergen op de achtergrond en de mist maakt het een magische plek.
Halverwege maken we een stop aan een strandje en lopen het bos in waar wilde bosbessen en zwarte bessen groeien.
Op de terugweg in de kajak merk ik dat al een tijdje mijn schouders niet meer getraind heb. Gisteren een benentraining, vandaag een schoudertraining. "Welcome to Alaska, your outdoor gym!"
Onze niet al te aardige gids, (ze voelt zich niet zo lekker, ach gut het arme ding) raadt ons aan bij Red's burgers langs te gaan voor een elandburger. Goede tip! Red's heeft een Amerikaanse schoolbus omgetoverd tot een 'restaurant'. Het ziet er erg leuk uit in ieder geval en de burger is goed te nassen.
We rijden door naar Coopers Landing om opnieuw te proberen vis te vangen. We stoppen bij een kreekje waar we honderden enorme zalmen zien zwemmen. Als het nu niet gaat lukken..
We hebben meerdere keren beet maar telkens breekt de lijn als we proberen de zalm naar de kant te halen. Een net zou goed van pas komen, maar dat hebben we niet. We proberen het zelfs met de paraplu omgekeerd in het water, maar het mag niet baten.
Tijdens weer een poging glijdt Drew uit en ik kan nog net zijn hand grijpen om te voorkomen dat de schade erger is dan natte schoenen en sokken. "It would be funny if you caught that on video! -That would be, but I was too busy saving your ass.." Later zien we een bordje dat het vangen van zalm niet toegestaan is in deze kreek, dus geven we op en smeren we een boterhammetje. We hebben vanmiddag al 'warm' gegeten.
De trip vervolgt zich naar Whittier, waar we morgen op een gletsjercruise gaan. Om Whittier te bereiken, moet je door de Anton Anderson tunnel; de langste tunnel in Noord-Amerika die gedeeld wordt door treinen en auto's. Er zijn dan ook bepaalde 'time windows' waneer je er doorheen kunt. Het regent en Whittier ziet er grauw en verlaten uit. Het bestaat uit twee straten, een haven, een hotel, wat eetplekjes en een tankstation. Later zien we "it's always shittier in Whittier" in een wc-hokje geklad. Dat verwoordt de sfeer mooi. Bij het gebrek aan bereikbare natuur, parkeren we op een kampeerplek. De regen valt met bakken uit de hemel. We schuiven de autostoelen naar achteren, gaan verder aan de bourbon, en hebben goede en diepe gesprekken. Drew is een hele fijne vriend, waarmee je eerlijke en openhartige gesprekken kunt hebben, iets wat ik soms wel gemist heb de afgelopen jaren. Dat maakt het des te leuker dat ik hier met hem ben.
Vrijdag: 26 Glacier cruise
De Harbor Master is zo aardig om ons voor 4 dollar de neus te laten douchen. Zo luxe is onze bus helaas niet. Een warme douche, dat werd ook wel tijd. Man, wat kan dat je opknappen! We gaan aan boord van het cruiseschip en maken kennis met onze tafelgenoten. We hopen met zijn allen dat de mist en regen vermindert, zodat we de gletsjers goed kunnen zien. Lunch (fish and chips) wordt geserveerd nadat we 15 minuten op het water zijn. Sommige mensen blijven gedurende de gehele cruise (5.5 uur) binnen zitten en staren door de ramen. Niet echt ons ding. We gaan naar het bovendek, waar het beduidend kouder en natter is. Maar het zicht is veel beter. Het eerste stuk van de cruise is best saai en het is een beetje treurig vanwege het weer.
Dan roept de kapitein door de microfoon: "ok folks, the boring part is over, enjoy!" En hij heeft gelijk. We zien zeeleeuwen, otters en 'bald eagles'. Maar indrukwekkender zijn de enorme watervallen die aan beide kanten van de boot te zien zijn. Ik kan me herinneren ooit in Hawaï vier kilometer gelopen heb om een waterval te zien, hier zijn er duizenden!
Terwijl we dichter bij de gletsjers komen (toch het doel van deze cruise), drijven grote ijsblokken in het water en de boot baant zich een weg erdoorheen. Terwijl we af en toe een 'boink' horen van een ijsblok waar we tegenaan knallen, verzekert de kapitein ons dat we ons geen zorgen hoeven te maken. Het schip is gemaakt van gebruikte bierblikjes.. We komen heel dicht bij een aantal gletsjers en het is erg indrukwekkend.
Teruggekeerd in Whittier stappen we in de bus richting Palmer, waar morgen een gletsjerhike op het programma staat. We bestellen een salade bij Palmer Ale House en maken kennis met de overheerlijke biertjes van Glacier Brewhouse. Het vinden van een kampeerplek in 'Hatcher's pass' (het nabij gelegen natuurgebied) valt niet mee want overal staat "No camping" of zijn achteraf gelegen zandweggetjes onderdeel van 'private property'. Drew vertelt me dat inwoners van Alaska het recht hebben om 'tresspassers' neer te schieten. Laten we dat niet doen. Uiteindelijk vinden we toch een kampeerplek in het bos en komen we erachter dat de hike morgen niet in Palmer is maar in Glacier View. Dat is nog een uur rijden, oeps!.
Zaterdag: It's like we are on a different planet!
De trip naar Glacier View is schitterend en we zien wilde elanden naast de weg rennen, die we aanmoedigen met liedjes van de film Rocky.
Via Nova hebben we een gletsjerhike geboekt. De Gletsjer is publiek terrein dus achteraf hadden we ook op eigen houtje hier kunnen gaan wandelen. Maar de toergidsen zijn aardige gasten en het helpt ook om de aangereikte 'crampons' (stalen pinnen die we onder de schoenen binden) te gebruiken terwijl we over het ijs stappen van de Matanuska gletsjer. De omgeving is heel apart met een combinatie van wit, zwart en blauw ijs. We leren dat de kleur van het ijs bepaald wordt door de hoeveelheid zon waaraan het ijs wordt blootgesteld. Heel bijzonder om te zien!
Na de hike gaan we voor de derde keer een poging wagen om vis te vangen. Dit keer in Bonny Lake. Drew gaat zelfs met zijn korte broek het water in en scoort "an A for effort", maar vangt helaas ook niets.
Het wordt een hamburger langs de weg. Je kunt niet zeggen dat we het niet geprobeerd hebben! Wanneer we terugkomen bij de bus, staat daar een eland te chillen en wat volgt is een staarcompetitie en wat gegrom, maar that's it.
We vinden een 'public use area' naast de Knik rivier, waar we vanavond gaan kamperen. Wat een heerlijk concept: rijden totdat je een mooi plekje gevonden hebt, of je geen zin meer hebt, en daar je bus neerzetten. Stoeltjes naar buiten, de speakers aan en de koelbox open! Gedurende deze week gaat de zon pas onder rond half elf, dus het blijft erg lang licht.
Dan horen we herrie naast ons en we beginnen de buurman zachtjes uit te schelden voor zijn asociale gedrag. Als ik later een mooie boom gevonden heb voor mijn behoefte, zie ik dat het niet de buurman is, maar een bandje dat staat op te treden. Leuk! We pakken de stoelen op en lopen op de muziek af. 'River jam 2016'. Lekker random. De muziek is niet al te best maar het is heerlijk mensen kijken. Het is net alsof we in een country liedje beland zijn: een boel 'rednecks', grote pick-up trucks, tailgating, goedkoop bier, vrouwen met 'cut-off jeans', stoere gasten die op quads rondscheuren en honden die overal rondrennen. En allemaal "in the middle of nowhere". Luke Bryan zou hier wel raad mee weten.
Na een goed anderhalf uur vinden we het mooi geweest en vervolgen we in de bus interessante gesprekken totdat de bourbon op is.
Zondag: de laatste dag
De laatste volle dag, morgen verlaten we Alaska al. Een kleine week is veel te kort om de hele staat te verkennen, maar ik heb wel het idee dat we het maximale uit onze tijd gehaald hebben, terwijl het toch een erg relaxte trip is geweest. Alaska is een Amerikaanse staat maar toch voelt het alsof we in het buitenland zijn. Letterlijk iedereen waarmee we in aanraking gekomen zijn, is super aardig en gastvrij. In combinatie met de geweldige natuur raad ik iedereen aan hier eens een kijkje te nemen.
We doen nog een hike ten zuiden van Palmer en rijden dan naar Anchorage om de bus in te leveren en naar onze AirBnB te gaan. We hebben genoeg tijd om Anchorage, de grootste stad van Alaska, te verkennen.
Anchorage is een aardig stadje met een aantal blokken vol restaurants, barren en souvenierwinkels. Maar niets waarvoor je een aantal dagen uit hoeft te trekken. We eten heerlijke vis bij Simon & Seafort's en later nog wat Thais. Glacier Brewhouse, waar we eerder de heerlijke biertjes van gehad hebben, blijkt downtown te zitten en we nemen daar een plaatsje aan de bar. We raken aan de praat met Leah, een serveerster die in Coopers Landing werkt, en Mike, die op bezoek is vanuit Philadelphia. Het is erg gezellig en we besluiten om met zijn vieren een kleine kroegentocht te gaan doen. Ik heb geen idee hoe laat we in bed lagen.. Een goede afsluiter van een fantastische trip!
Comments