Het zit erop. Terwijl de sneeuwvlokken uit de hemel komen dwarrelen, schrijf ik dit stuk op een luchtbed in een verder vrijwel lege kamer. Aanstaande zaterdag stappen we in het vliegtuig richting Amsterdam. Een enkele reis.
De laatste weken zijn zoals altijd voorbij gevlogen. Met het winnen van de “Rookie Award” vanuit Central Park Soccer, houd ik een mooie tastbare herinnering aan de stad. De nominatie vervulde me met trots: “Thijs Verberne – Truly a gifted player. Technical, fast, a magician with the ball, Thijs scores more pana’s than goals. But when he scores they are works of art.”
De stad veranderde razendsnel van de herfst naar de winter en voordat we het wisten stond de kerst voor de deur. Overal op straat werden kerstbomen verkocht en de lichtjes op 5th Avenue en in de Rockefeller Christmas tree gaven de stad een mooie sfeer. Met Koen, Arne en Rebecca ontvingen we onze laatste gasten om samen een knusse kerst en oudejaarsavond te vieren.
Op 1 januari ging de knop om. Gasten of niet, het huis moet leeg. Hoe vaker je verhuist, hoe gemakkelijker je leert afstand te nemen van spullen. Meubels gingen we sowieso verkopen/weggeven/doneren, maar ook persoonlijke spullen mogen eraan geloven. Naast kleren en laptops heb ik ongeveer 10 persoonlijke dingen overgehouden. Het geeft me een enorm bevrijdend gevoel om zo weinig spullen te hebben.
En dat was het dan. Vier jaar en acht maanden in Amerika komen tot hun eind.
Ik zou nog eens kunnen terugkijken op het geweldige New Orleans, het prachtige San Diego en het gave New York City, maar zo’n verhaal wordt het niet. Ik zou er een paar leuke statistiekjes in kunnen gooien zoals dat ik nu 40 verschillende staten op de teller heb staan of dat ik 79 werkgerelateerde trips gemaakt heb, maar zo’n verhaal wordt het ook niet.
Ik ben vooral heel erg dankbaar. Dankbaar voor de kans die we gekregen hebben om ons geluk buiten Nederland te beproeven. Dankbaar voor alle vrienden die we de afgelopen jaren verspreid over Amerika hebben leren kennen en die ons verwelkomden in hun huis en vriendenkring. Sommigen zijn vrienden voor een korte periode, sommigen zijn vrienden voor het leven. Dankbaar voor het feit dat we behalve het wennen aan een nieuwe plek, nooit echt grote problemen hebben gehad. Voor alle mensen die de moeite en tijd namen om ons tijdens gesprekken te vertellen hoe zij in het leven staan en waarin zij geloven. Voor alles wat we hierdoor geleerd hebben en het besef dat niet alles in Nederland beter is. Voor alles dat we hebben kunnen aanschouwen met onze eigen ogen. Stranden, woestijnen, bergen, canyons, oceanen, meren en geweldige steden.
Een langere periode buiten het land waarin je opgegroeid bent, dwingt je om uit je comfort zone te treden. Je stelt je open voor andere perspectieven en komt erachter dat er zoveel geweldige mensen en ideeen zijn in de wereld. Ik wil het iedereen graag aanbevelen. Als je ooit een ding van me zou willen aannemen, laat dit het dan zijn.
Ik wil ook graag mijn trouwe lezers nogmaals bedanken. De intentie van deze blog is om een mooi verhalenboek te maken om zo de details, die een ervaring leuk maken, niet verloren te laten gaan. Maar het is ontzettend leuk om zoveel reacties te krijgen en te merken dat mensen geinteresseerd zijn in mijn verhaal. Tot het volgende avontuur!
Comments