Zaterdagochtend, 7.15: de wekker gaat. Vermoeid word ik wakker en ik baal dat ik vergeten ben mijn doordeweekse alarm stop te zetten. Of toch niet? Het is inderdaad tijd om op te staan, want vandaag gaan we naar de 'Graduation' ceremonie van Tulane University. Of we iemand kennen die daar afstudeert? Nee, niet echt, maar het belooft wel een bijzondere editie te worden. Niemand minder dan 'His Holiness the 14th Dalai Lama' komt ons toespreken.
Vanwege het grote aantal afgestudeerden en verwachtte bezoekersaantallen wordt de ceremonie in de Super Dome gehouden, waar normaal gesproken het American Football team The Saints haar thuiswedstrijden afwerkt. Het is een drukte van jewelste en we vinden ergens op de tweede ring een plekje. Onder begeleiding van Jazz muziek en doedelzakken komen de studenten, de professoren en ook de Dalai Lama naar binnen, allen gekleed in de traditionele 'cap & gown'.
Na een aantal openingsspeeches van de rector en professoren komt het moment waar een groot gedeelte van de bezoekers op wacht: de Dalai Lama komt aan het woord. De beste man is al 78 jaar oud en reist de hele wereld over om zijn boodschap te verkondigen. Het voelt bijzonder om dit moment mee te maken. Hoewel we een aantal generaties van elkaar verschillen en we ook niet altijd op een lijn zitten qua gedachtegang voelt zijn aanwezigheid toch als iets heel speciaals. Het is muisstil als hij aan het woord komt en iedereen wacht gespannen af. Ik merk dat hij nogal veel woorden nodig heeft voor een paar wijsheden maar zijn boodschap is zo simpel en tegelijkertijd heel sterk: zorg goed voor de mensen om je heen, creëer vrienden en daarmee vertrouwen. Kom tot innerlijke vrede en help vervolgens de rest van de wereld om ook tot vrede te komen.
Gedurende de gehele ceremonie is er geen moment om je te vervelen. Leuke speeches vol humor worden afgewisseld met veel Jazz muziek en het spektakel wordt afgesloten met vuurwerk.
Na afloop zoeken de afgestudeerden hun familie op en wordt iedereen vanuit verschillende hoeken op de foto gezet om later trots aan de muur te komen hangen.
Wij verlaten het terrein om naar een afstudeerfeestje te gaan (de graduations van verschillen universiteiten zijn allemaal op dezelfde dag) van Natalee, die afgestudeerd is aan de New Orleans Baptist Theological Seminary. Haar familie is overgekomen uit Georgia en er zijn lekkere hapjes.
Later op de dag gaan we naar een ander afstudeerfeestje. Ditmaal van een buurman van een vriend van ons. We hebben hem slechts twee keer gezien en het voelt een beetje alsof we het feestje aan het 'crashen' zijn. Maar dat zijn we met z'n achten aan het doen, dus ach. Er zijn in ieder geval genoeg mensen die we kennen en ik ontdek dat een voorgemixte 'Mint Julep' lang niet slecht is! Het feestje eindigt dansend in de tuin om een mooie dag te besluiten.
Comments
Heb net je site weer bijgelezen. Ik vind het erg leuk om je verhalen te lezen en dacht, dan moet ik ook maar eens een keer reageren in plaats van de anonieme lezer uit te hangen.
Klinkt allemaal super daar, jullie leven in de VS! Naast je werk is het volgens mij een groot feest. Al weet ik dat als je allebei werkt je leven ook weer normaal wordt. Alleen heb je in de weekenden minder verplichtingen waardoor je veel meer leuke dingen kan doen en ontdekken. En zo te lezen valt er in New Orleans genoeg te doen. Echt grappig, alles wat ze daar vieren.
Wat goed dat Vivian nu ook een baan heeft. Kan me voorstellen dat dat voor haar (en daarmee ook voor jou) erg fijn is.
Nou, zo te lezen vermaak je je prima daar en ik zal je verhalen zeker blijven volgen! En mss zitten we alsnog eind van het jaar in de VS en ben je van harte welkom als een keer in de buurt van Connecticut bent!
Gr. Annemieke