Christmas bells in New Orleans

Vrijdag 20 december

A few days before Christmas

Dit jaar is het eerste jaar dat we kerst buiten Nederland vieren. Vorig jaar zijn we in december teruggevlogen naar Nederland maar dat zit er dit jaar niet in. Dan maar eens kijken hoe ze het aan deze kant van de plas ervan af brengen. Hoe dichter we bij kerst komen, hoe meer lichtjes er tevoorschijn komen. Van de palmbomen op Canal Street tot aan de gigantische huizen in de Garden district en Uptown. Het is prachtig om naar te kijken. 

Terwijl we door de straten rijden, met Jingle Bells op de radio, zien we een schitterend versierd huis en we stappen uit voor een paar foto's. "Are you guys here for the tour?" Uhm, niet echt, maar vertel? De eigenaar van het huis vertelt over zijn passie en een paar minuten later stappen we zijn huis binnen. De beste man heeft vanaf 1976 teddyberen verzameld en is gestopt met tellen bij 12.400 stuks (!!). 

Drie verdiepingen en vele kamers zijn gevuld met beren, waarvan sommige uit de jaren '30 stammen. Iedere kamer heeft een eigen thema en we komen onder andere in de kerst-, Mardi Gras-, verjaardags- en circuskamer. Er is amper ruimte om in dit huis te leven, maar het gebeurt echt! Het huis ligt overal bomvol met teddyberen en zelfs de badkamers zitten vol. Een aparte toer om mee te maken en het brengt ons helemaal in de kerstsferen vanwege alle mooie versieringen en lichtjes.

Zaterdag 21 december

Christmas shopping

We gaan de kerst doorbrengen met de bende van de Restivo familie en Jonathan en Christian. Hoewel we op 7 december nog cadeautjes voor elkaar gekocht hebben voor Sinterklaas, moet de Amerikaanse traditie ook in stand gehouden worden. Onder de kerstboom staat hier doorgaans geen stal met het kindeke meer, maar ligt er eerder een berg cadeau's. Er zijn overigens meerdere groeperingen actief die strijden voor "keeping Christ in Christmas", maar dat terzijde. We hebben lootjes getrokken om voor een bepaalde persoon "Secret Santa" te spelen. Daarnaast kopen we voor iedereen "stocking stuffers", wat kleinere cadeau's 'voor de leuk'.

Gelukkig heb ik eerder al iets voor Vivian gekocht. Een kleine flashback naar vrijdag 6 december: Terwijl ik gestrand ben op het vliegveld van Calgary vraagt een vrouw, die duidelijk staat te popelen me iets te verkopen, of ik een paar minuten heb. Medelijden hebbend met mezelf, antwoord ik dat ik wel ongeveer 11 uur voor haar heb. Een snelle demo en een paar truckjes later staat mijn pinknagel te glimmen alsof ik net een manicure gehad heb. "This Christmas present will make you the best husband in the world, I guarantee!". Die kans laat ik natuurlijk niet liggen en ik loop een paar minuten later weg met mijn eerste kerstcadeau.

Dinsdag 24 december

Christmas Eve

In Amerika bestaat tweede kerstdag niet echt en zijn de meeste mensen vrij op de dag van kerstavond. Nu dit onze eerste kerst in Amerika is, willen we toch iets traditioneels uit onze opvoeding in stand houden. Zo staan we de gehele middag zij aan zij om voor Vivian kerststol te maken en voor mij worstenbroodjes.

De instructies van ons mam waren gemakkelijk: "je begint met een pak broodmix van Koopmans" Error nummer 1! De Walmart is niet per se een grote fan van Koopmans en dus ga ik aan de slag met een combinatie van bloem, gist en eieren. Het wordt een plakkerige bende en gelukkig kan Vivian de situatie nog redden en wordt het deeg met veel enthousiasme gekneed. 

Dan voor het gehakt: "koop half om half gehakt en bestrooi het flink met gehaktkruiden". Error 2 & 3. Zowel half om half en gehaktkruiden hebben we niet. Dan maar andere kruiden proberen. 

Het brood rijst goed en ik rol het tot worst gevormd gehakt netjes in een rolletje deeg. Daarbij sla ik uiteraard, de door ons mam op het hart gedrukte instructie van "goed aandrukken aan de uiteindes" in de wind en met goede hoop gaan de worstenbroodjes de oven in. Een half uurtje later zien ze er lang niet verkeerd uit, maar de helft is opengebarsten. Ik pas mijn mening over de smaak na de derde hap aan van "Heerlijk" tot "Niet slecht" en Vivian heeft na een half broodje ineens niet zo'n honger meer. Ik weet in ieder geval hoe ik het volgend jaar beter ga doen!

's Avonds rijden we naar Gramercy, een dorpje op ongeveer een uurtje van New Orleans. Gramercy ligt met een aantal andere dorpjes aan de oever van de Mississippi. Op kerstavond staan er voor een paar kilometer overal "bonfires" op de dijk. Het vuurwerk maakt het romantische plaatje compleet. 

Het is inmiddels aardig afgekoeld vanwege de vele sneeuwstormen in het Noorden van het land. Thuisgekomen verwennen we onszelf met een aantal lekkere kaasjes, Grand Marnier en natuurlijk de kerststol en worstenbroodjes. In een vreemd land, geen familie om ons heen, maar toch een heerlijke avond zoals we het gewend zijn.

Woensdag 25 december

Thank God it's Christmas!!

De wekker gaat vroeg want we hebben om elf uur bij de Restivo's afgesproken. Maar niet voordat we een heerlijk Nederlands getint kerstontbijt hebben met de stol, oude kaas, pate en croissantjes. Dank hiervoor aan onze ouders voor het opsturen van al dat lekkers!

We rijden naar de Restivo's waar een gezellig en warm huis op ons wacht. De kerstboom is bedolven onder cadeau's, de stockings hangen aan de trap en de geur van een kerstdiner kringelt door het huis. De kinderen zijn blij dat we er zijn want dat betekent dat ze eindelijk hun cadeau's mogen openmaken. We komen erachter dat de "stocking stuffers" ook daadwerkelijk in de stocking moeten passen.. Oeps! Dat had niemand ons verteld!

Vivian heeft twee kerststollen gemaakt, zodat ze er eentje mee kan nemen naar de Restivo's. Hij is erg goed gelukt. Niemand heeft het ooit eerder geproefd en de complimenten vliegen Vivian om de oren! Zo brengen we ook een beetje Nederlandse kersttraditie met ons mee.

De kinderen hebben al hun cadeautjes uitgepakt en rennen naar boven om met al het nieuwe speelgoed te spelen. Tijd voor de volwassenen! Om de beurt worden de Secret Santa cadeau's uitgepakt. Christian is mijn Secret Santa en mijn eerste cadeau is een set Espresso kopjes die we nog niet hadden aangeschaft voor ons Nespresso apparaat. Enigszins verbaasd maak ik mijn tweede cadeau open dat een doos cornflakes blijkt te zijn. Om teleurstelling te verkomen vermeldt Christian snel dat het een Amerikaanse traditie is om iets te verstoppen in een doos met cornflakes. En ja hoor, daar zit Madden NFL 25 in verstopt, een PS3 spel voor American Football! Ik was altijd onder de impressie dat Amerikaanse spellen niet werken op mijn Nederlandse Playstation maar dat blijkt niet het geval te zijn. Daar kom ik een regenachtige zaterdag wel mee door! Vivian krijgt een theeset met een theepot, chocolaatjes en een hoop thee die ze zelf kan mixen. Nu iedereen zijn of haar Secret Santa cadeau's heeft uitgepakt, volgen de "stocking stuffers" en in een mum van tijd ligt de hele woonkamer vol met uitgepakte cadeau's en inpakpapier. 

Jonathan en Christian zijn altijd erg goed in het "hosten" van evenementen. Hoewel we dit evenement bij de Restivo's thuis vieren, kunnen ze het toch niet laten om voor al het eten te zorgen en het te bereiden. Op het menu staan enorme steaks, garnalen, asperges, sperziebonen, champignons, gebakken aardappelen en een salade. Met een heerlijk glas wijn is het smullen geblazen! 

Papa Restivo reist redelijk veel voor zijn werk en heeft vanuit Schotland en Japan een aantal Single Malt whisky's meegenomen. Na het eten gaan we een proeverij doen. We zitten in een kamer met pen en papier om notities te maken terwijl de whisky in kleine glaasjes ingeschonken wordt, in een andere kamer, zodat we niet weten welke whisky het is. Ik vind het erg lastig om te omschrijven wat ik precies proef bij een slok, maar ik weet heel goed wat ik wel en niet lekker vind. De test bevestigt mijn eerdere ontdekking dat ik een fan ben van Macallan en The Balvenie whiskey. De proeverij smaakt naar meer en voordat we het weten staat DJ Tieske aan "the wheels of steel" en eindigt een zeer geslaagde kerst in een house party.

Woensdag 26 december

Second Christmas day

Tweede kerstdag? Daar doen we niet aan in Amerika. Er wordt gewoon gewerkt (maar niet al te hard) en het gewone leven vervolgt zich alsof er niks gebeurd is.