De Tequila Express

Een maand geleden gingen we een biertje drinken met de bovenburen. Zij speelden met het idee om de Tequila Express “te doen”. “Do you guys want to join us?” We boekten onze tickets en toen was het dan zo ver: Viva Mexico! Alex, Brendan, Gabi, Geoff, Vivian en ik, reden met zijn zessen de grens over naar Tijuana, om vanuit daar naar Guadalajara te vliegen.

Gabi is een Mexicaanse en ze woonde tijdens haar studie een aantal jaar in Guadalajara en in Puerto Vallarta. In plaats van onze eigen weg te zoeken via een Lonely Planet, Tripadvisor en Yelp, hebben we deze trip onze eigen “local”, die ons naar de leukste plekjes en lekkerste restaurants kan nemen.

Vivian en ik zijn eerder in Mexico geweest. In 2013 gingen we via het werk een kleine week naar Cancun. Hoewel Cancun in een schitterend gebied ligt, is het een Amerikaanse toeristenplek bij uitstek, en is er vrij weinig Mexico te ontdekken. Guadalajara is gelukkig anders. Het is de hoofdstad van de staat Jalisco en is met 1.5 miljoen inwoners de 4^e stad van Mexico. Voor het eerst heb ik dan ook het gevoel in het echte Mexico te zijn. We zitten midden in het historische “downtown“ en Gabi neemt ons mee naar verschillende restaurants en barren in de omgeving voor een culinaire toer. 

Het eten en drinken is om te smullen en is naar verhouding erg goedkoop. We drinken Corona’s voor 12 peso’s (ongeveer $0.84), komen enorm lekkere taco’s tegen en eten de allerlekkerste guacamole die ik ooit heb gehad.

We bezoeken een markt waar je vers fruit, potjes en pannetjes, kleren, hoeden en ga maar verder kunt kopen. Het is warm in Guadalajara. Met een 33 graden en een luchtvochtigheid van 80% is het lastig koel blijven. Hoewel iedereen wel enigszins Engels spreekt, is bij de ontdekking van een Mexicaanse in ons midden, snel de omslag naar Spaans gemaakt. Een taal die ik allesbehalve machtig ben. Dat maakt het soms lastig om betrokken te blijven bij de gesprekken met de locals. 

Guadalajara is de geboorteplaats van Mariachi bands en op vrijwel ieder plein en restaurant klinkt de muziek uit de trompetters, violen, gitaren en longen. In het begin vind ik dit erg leuk, maar na een paar dagen ben ik er wel klaar mee. Als we 's avonds op zoek gaan naar een leuke bar om wat te drinken, moeten we echt ons best doen Mariachi muziek te ontwijken. Na een paar blokken lopen horen we in de verte een bar met dance music. Erop af! Als de hint van het ontbreken van de vrouwen wc nog niet genoeg blijkt, komen we bij de halfnaakte mannen op tafel en rondlopende travestieten er wel achter in wat voor bar we beland zijn. We zijn toch maar ergens anders heen gegaan..

Op zaterdag is het dan zo ver! De Jose Cuervo Express vertrekt om 10.30 en de dag voelt een beetje zoals Carnaval. Je staat op, met de wetenschap dat de kans dat je een lekkere "buzz" hebt rond het middaguur, erg groot is. We gaan aan boord en worden verwelkomd door het treinpersoneel. De trein is ingericht zoals een lounge area met een bar aan boord. Het is een “open bar” dus we kunnen alles drinken wat we maar willen. Het personeel probeert in hun beste Engels ons uit te leggen en grapjes te maken. Natuurlijk beginnen we met een Tequila tasting. De trein is van de Jose Cuervo fabriek en dat is dan ook het merk dat we drinken vandaag. Er wordt over de verschillende soorten Tequila verteld, en hoe je het beste Tequila kunt drinken. 

Even een feitje:
"Tequila moet voor minstens 51% uit agavesap bestaan. De rest is meestal suikerriet. Deze tequila's worden ook mixto genoemd. Hoge kwaliteit tequila's bestaan voor 100% uit Agave tequilana. Tequila bestaat in vier typen: plata, blanca (silver – tot drie maanden gerijpt), reposado (rested – drie maanden tot een jaar gerijpt), en añejo (aged of vintage – langer dan een jaar gerijpt). In maart 2006 werd er een vijfde soort geïntroduceerd: extra añejo (extra aged of ultra aged - minimaal drie jaar gerijpt). Het rijpingsproces bepaalt de kleur van de drank. Soms wordt karamel toegevoegd als kleurstof om de tequila een donkerdere kleur te geven en zo de indruk van een langgerijpte drank te wekken (Deze worden vaak Gold genoemd). Añejos zijn vrij donker van kleur. Reposados zijn iets helderder. Platas zijn doorzichtig."

We leren zelfs hoe we het beste shotjes kunnen drinken en wonder boven wonder, heb ik voor het eerst absoluut geen moeite die ‘bad boys’ weg te tikken. Er schalt Mariachi muziek uit de boxen en ik moet helaas erkennen dat ik mijn speakers voor niets mee heb meegenomen deze trip. In eerste instantie is het nog vrij rustig in de trein, afwachtend wat er komen gaat. Maar naar mate het aantal Tequila shotjes toeneemt, neemt het geluid evenredig toe. 

Na een kleine anderhalf uur komen we, blij aangeschoten, in Tequila aan. Er volgt (goedgemutst) een toer door de faciliteiten van Jose Cuervo met een aantal proeverijen. Een Tequila fabriek is weer net wat anders dan een wijngaard of een bierbrouwerij.  Het dorpje Tequila is vrij klein en draait vooral op het succes van de Jose Cuervo fabriek en het bijkomende toerisme. Er zijn verschillende restaurants en kraampjes die proberen hun handel aan ons te slijten. Het is vooral heel warm vandaag en we proberen een beetje uit de zon te blijven. 

We eten nog een hapje en stappen weer terug in de trein. Een herhaling van de heenweg vindt plaats en meer en meer shotjes volgen. We spelen ondertussen Loteria (een soort Bingo) waarbij door de trein de verschillende voorwerpen geschreewd worden. De winnaar krijgt een glas van de duurste Tequila aan boord. En dat was Vivian!

Eenmaal weer aangekomen in Guadalajara halen we onze koffers op bij het hotel en stappen in de avondbus naar Puerto Vallarta. De rit duurt ongeveer 5 uur, maar slapen is geen probleem.

Gabi’s familie heeft een groot vakantiehuis vlakbij het strand waarin we prinsheerlijk wakker worden op zondag. Een heerlijk ontbijtje bij het zwembad met kokos en ceviche doet de lichte kater snel verdwijnen. 

Wanneer iedereen inmiddles opgestaan is rijden we eerst naar het surfersdorpje Sayulita voor een uurtje surfen (in heerlijk water van 27 graden) en een goede lunch. We rijden door naar het downtown van Puerto Vallarta om daar wat over de boardwalk te slenteren. Er zit weinig druk op het “moeten zien” vandaag, en het is een lekkere "Sunday Funday". 

Op maandag vliegen we weer terug naar Tijuana om daar de grens over te lopen. Juist ja, met een taxi zijn we afgezet voor de grens, en met onze koffers in de hand lopen we door de douane. Een hele aparte ervaring om zo Amerika binnen te komen. We zijn weer thuis! Lang kan ik niet genieten van het thuis zijn want de volgende morgen gaat mijn vlucht naar de volgende klant. Back to reality.