See you later bro!

Het is zover. De zomer is voorbij en onze tijd in San Diego zit erop. Morgenvroeg trekken we de deur achter ons dicht en stappen we in de auto. Opnieuw dakloos. 

We hadden ons geen fijnere verhuizing kunnen wensen. Toen we een aantal weken geleden onze nieuwe onderbuurman gingen begroeten, bleek hij niet onze nieuwe onderbuurman te zijn, maar iemand die het appartement ging huren om vervolgens te verhuren als vakantiehuisje. Hij had er daar nog 8 van. "Je hebt vast nog wel wat meubels nodig dan!" En of! Hij liep mee naar ons appartement om te kijken wat wij nog in de aanbieding hadden. "I'd like to take over your couch, your bed, your table.. your.. You know what? I'll take it all!" We kwamen uit op een leuk prijsje en iedereen was gelukkig. Hij goedkope meubels, wij waren van alles af wat we niet mee kunnen nemen. Het beste nieuws kwam de volgende dag. "I'm leasing your apartment after you guys leave, so you can just leave everything you don't want to take with you." Wow, wat een luxe! Zelfs vannacht slapen we in ons eigen bedje en drinken we onze laatste fles wijn leeg op onze bank. Het zal morgen heel erg raar worden om de deur dicht te trekken met alle meubels er nog in. Het meeste hebben we vanuit New Orleans meegenomen, dus daar hebben we toch ruim 2.5 jaar veel plezier aan beleeft. 

De laatste weken hebben we vooral heel veel leuke dingen gedaan. Ruth en Joe zijn nog op bezoek geweest voor een weekendje. We hadden boot gehuurd, zijn wijn wezen proeven in Escondido en zijn nog naar de San Diego Zoo geweest. Ik heb nog voor de laatste keer gevoetbald met mijn matties van MeetUp, we zijn al onze favoriete eetplekjes afgegaan hier in PB, zoals Sandbox, La Perla, Oscar's, Acai bowls op het strand. We hebben nog heerlijk op de boardwalk gefietst, hebben nog gesurft en ik heb afgelopen maandag voor het eerst (nu kan het nog!) aan het strand gewerkt. Tussen de zeemeeuwen en de herrie van de zee jezelf verontschuldigen als de klant je niet zo goed kan verstaan, heeft ook wel iets. "Sorry, I'm working on the beach today." "Wait, you are doing what now?"

 
 

Ook al hebben we niet zoveel meer over (alles past in de auto, terwijl we nog door de achteruitkijk spiegel zicht hebben, al zouden de dode hoeken wat beter kunnen), was het de afgelopen dagen toch vooral een rommeltje. Hoe kunnen we alles nou zo efficient mogelijk meenemen? "Dat kleine ding zal toch niet zoveel ruimte innemen?" "Ja, maar dat zeg je nou al van 5 kleine dingen". Als ik me bedenk hoeveel spullen we weg hebben gedaan en dat al ons bezit in een auto past, dan hebben we toch vrij goed opgeruimd. Het geeft mij ook een heerlijk gevoel te bedenken dat je niet zoveel nodig hebt. Je schaft maar aan omdat het leuk is om iets te hebben, en je bewaart maar omdat je er over 5 jaar misschien nog naar gaat kijken. Maar van hoeveel dingen word je echt blij dat je ze hebt?

Waar we in New Orleans vooral terugkijken op veel vrienden, een stad met een geweldig karakter en veel feesten, heeft San Diego een andere eindconclusie. Een heerlijk klimaat, een gezonde levensstijl, veel sportactiviteiten, lekkere biertjes, heerlijk eten en een schitterend landschap. Zoals gezegd stappen we morgenvroeg in de auto richting San Francisco. Een ritje van 9 uur, waar we ongeveer drie dagen over doen. We rijden via de Highway 1, een schitterende route langs de kustlijn. Genoeg om naar uit te kijken dus! Voor nu: "San Diego, see you later bro!"