Na een heerlijke twee weken in Denver stappen we weer in de auto om verder richting het westen te gaan. Deze trip gaat van Colorado, via Kansas, Missouri, Illinois en Indiana naar Kentucky. We zijn al van alle kanten gewaarschuwd dat Kansas en Missouri bij de saaiste staten horen om doorheen te rijden.
We komen er al snel achter waarom. Aan beide kanten van de weg liggen hooivelden en nog meer hooivelden. In Missouri lijkt het wel een beetje op Nederland: erg vlak en vooral veel akkers naar de weg. Het is gelukkig vrij rustig op de weg dus we kunnen goed doorrijden.
Als we even stoppen in Elkridge, vang ik een gesprek op in een supermarkt. "I just bought myself a $2000 bow. But every time I see a deer and I want to shoot it, I start shaking like a kid in a tree.." "Well, let me telll you something, when I was young.." "What are you talking about? You are still young!" "Anyway, when I was young I bought myself some new shoes and gloves for bowling. It did not make me a better bowler, but it looked pretty though!" Goed, we gaan weer verder.
Bij het Kansas welcome center zien we schitterende foto's van groene rollende heuvels. Dat willen we zien! We besluiten een scenic byway te nemen om door deze prairies te gaan rijden. De groene prairies die wij in het boekje zagen, zijn inmiddels getransformeerd in prachtige rode herfstkleuren. Het is een schitterende rit. Helaas is het inmiddels flink mistig geworden en veel mooie foto's hebben we niet kunnen nemen. We besluiten om er maar gewoon van te genieten.
Na twee dagen rijden komen we in St. Louis aan, waar mijn manager met zijn familie woont. Hij was zo aardig om ons een overnachting aan te bieden op weg naar Louisville. Het is heel leuk om zo zijn vrouw en twee zoontjes van 7 beter te leren kennen. Ze laten ons kennis maken met 'toasten ravioli', 'Gooey butter cake' (twee typische lekkernijen uit St. Louis) en verschillende lokale bieren. De volgende morgen als mijn manager al aan het werk gaat, speel ik een spelletjes op de Playstation met zijn zoontjes. Ik hoopte op een e-mail van hem, waarop ik kon reageren: "I don't know Phil, I'm playing Madden with your sons downstairs". Die kans blijft helaas uit.
Ook het laatste stuk van deze trip verloopt voorspoedig en voor we het weten zijn we alweer bij Marco en Emily, vrienden uit New Orleans die sinds dit jaar terug zijn verhuisd naar Louisville, waar ze zijn opgegroeid.
Comments