Nog even genieten in Milaan!

Nog net voordat onze vlucht naar Amerika vertrok kon ik nog mee met het jaarlijkse WAGA-weekend. Net zoals voorgaande jaren werd de organisatie op de schouders van twee jongens gelegd die tot op de dag van vertrek zwijgen over de bestemming. Bij de douane kregen we pas onze tickets in de hand gedrukt van Karajan en Koen. Bestemming: Milaan! Net zoals ik hadden de meeste jongens deze stad nog nooit bezocht dus er was genoeg te ontdekken.

Na ingecheckt te zijn in het hotel, gingen we de stad verkennen. Met een korte broek op weg naar een pizza en een halve liter. De 30 graden, die bij uit het vliegtuig stappen tegen onze bol sloeg, gaf ons hiervoor voldoende recht vonden we.

Al wandelend door de stad kwamen we via het prachtige winkelcentrum bij de Duomo. De buitenkant prachtig (uiteraard in de steigers) de binnenkant mwoah. Uiteraard konden we de trappen omhoog niet overslaan voor het uitzicht over de stad.

Hoewel het perfect weer was om op het gras te gaan liggen konden we de weerstand niet weerstaan om de Italianen vast een voorproefje te geven van de komende Nederlandse superioriteit tijdens het aankomende E.K.

Om de locale economie te stimuleren vinden Milanezen het verstandig om drankjes belachelijk duur te maken. Een biertje voor zeven uur of zelfs een cola van tien euro zorgt er dan ook voor dat parken vol liggen met jongeren die zichzelf voorzien in drank. Onbedoeld heeft het dus een erg gezellig effect.

Tijdens het weekend heb ik met verschillende jongens een aantal diepgaande gesprekken gevoerd. Met het aanstaande vertrek naar Amerika was er in ieder geval genoeg stof uit te wisselen. Daarnaast was uiteraard het merendeel onzin, flauwekul en meer slap geouwehoer zoals je dat van een vriendengroep mag verwachten. Al een tijdje heeft iedereen in de groep een serieuze baan, dus wat tijd voor minder serieuze zaken ("Beter een goede visstick dan een verre vriend..") is dan altijd welkom.

Ongeacht de temperatuur kleedt het Italiaanse volk zich stijlvol. Mannen in mooie pakken en colberts, vrouwen in jurkjes en erg strakke broeken. Het oog wil ook wat. De eerste avond stappen begon wat sloom aangezien iedereen erg weinig geslapen had en we er een lange dag op hadden zitten. Om twaalf uur wilde ik dan eigenlijk ook het liefste naar huis, maar daar was geen overeenstemming over.. Achteraf was ik hier blij om want toen ik de volgende ochtend om elf uur nog een paar corrigerende passen nodig had om te blijven staan, werd ik er aan herinnerd dat het toch een erg leuke avond was geweest tot 5.30.

Zaterdag stond het San Siro op het programma. We hadden er een rondleiding om zo door het stadion en de musea heen te banjeren. Een leuk geleerd feitje: Het stadion heeft eigenlijk twee namen "San Siro", genaamd naar de wijk en zo genoemd door de AC Milan supporters, en "Giuseppe Meazza" genaamd naar een voetballer uit het verleden van Inter, uiteraard zo genoemd door de Inter supporters. De officiele naam is een mooi compromis "Giuseppe Meazza in San Siro". Het stadion zelf is ronduit lelijk, maar het speelveld ligt er wel prachtig bij.

De catacomben zien eruit alsof ze professorisch in elkaar geknutseld zijn voor een eenmalige wedstrijd, maar de kleedkamers compenseren dit dan weer enigszins. Ik was niet erg onder de indruk. 

Milaan is een erg leuke stad om doorheen te wandelen. Niet zozeer zijn het de toeristische hoogtepunten waar je naartoe moet, vooral de sfeer van de steegjes en mooie gebouwen maken Milaan speciaal. Het doet op sommige plekken wel wat als Barcelona aan. 

Na de middagwandeling was gingen we heerlijk ontspannen in het park. Dertig graden, trommel en gitaar muziek, Corona's en vrienden in een onbekende stad. Ik was gelukkig.

Je mag niet alleen een pizza willen eten als je in Italie bent. Daarom gingen we 's avonds uitgebreid dineren in een traditioneel Italiaans restaurant, inclusief wijn, bruschetta, anti pasta, parmaham, risotto, nog meer pasta en een goed dessert. Een kopje espresso met Limoncello ernaast maakte het compleet.

We waren klaar om te gaan clubben. Waar we andere jaren te pinnig waren om 20 euro entree te betalen moest het er deze keer van komen. Club Hollywood was de bestemming. De avond ervoor hadden we met de proppers al afspraken gemaakt over de toegangsprijs en wat we er dan bij zouden krijgen. Eenmaal binnen bleek het een ondergrondse ruimte met vooral mooie mensen. Er waren ook de prive ruimtes en banken die je kon afkopen zoals ik dat ook eerder in Beijing en Shanghai gezien had. Onze aandacht werd vooral getrokken door een dikke oude man, die omringt werd door vier jonge, mooie dames, die zich gewillig lieten volgieten met alcohol. De man genoot zichtbaar van alle blikken die zijn kant op geworpen werden. Is het goed of fout? Ik heb er eigenlijk geen mening over. Als die man het niet anders voor elkaar krijgt, en hij heeft het geld, en die meisjes verdienen op die manier graag geld (dat laatste is dan wel een voorwaarde), vind ik het prima.

De muziek was bijzonder verassend. Het waren weliswaar de bekende Top 40 nummers maar stuk voor stuk op een gave manier geremixed zoals ik ze nog niet eerder gehoord heb. Voor een (EX) DJ een genot om naar te luisten. Het was wel jammer dat toen de DJ even naar de wc ging, de remixen net zo perfect doorliepen.. Het eerste drankje was van het huis, maar daarna kostte ieder drankje 10 euro, ongeacht de inhoud. Onze bestelling was iedere keer dus de duurste inhoud voor 10 euro.

Aangezien dit weekend het laatste weekend was voordat we naar Amerika gaan, besloot ik alleen kleren mee te nemen die ik bestempeld had als "deze gaan weg". De keuze tussen thuis weggooien of midden op straat in een dronken bui aan flarden laten scheuren was dan ook snel gemaakt door de jongens. Zo liep ik dus met nog wat flarden stof om mijn lichaam richting het hotel. Uiteraard stoer kijken naar de voorbijgangers.

Op zondag hebben we nog wat relaxed door de stad gewandeld en een beetje met de telefoon lopen spelen. Ik vind het apart trouwens. Vooropgesteld, ik doe er volop aan mee! Op het moment dat een vliegtuig landt grijpt iedereen naar zijn telefoon om hem weer te activeren. Zo snel mogelijk bereikbaar zijn. Waarom? Ieder moment dat we in het hotel kwamen ging de Wifi knop weer aan, zodat we ook online bereikbaar zijn en op de hoogte zijn van de laatste nieuwtjes uit Nederland. Waarom? Het feit dat we vooraf (gelukkig was het preventief dan reactief) hadden afgesproken dat diegene die op een terras of in een restaurant iets anders met zijn telefoon aan het doen was dan foto's maken, een volgende rondje uit de eigen zak moest betalen, zegt genoeg voor de huidige tijd van communicatie. Je bent met vrienden op pad, en toch wil je weten wat je andere vrienden doen via Facebook. Waarom? De mails die je in het weekend ontvangt zijn zo belangrijk niet. Jij bent zo belangrijk niet. Als er dringend een reactie vanuit jouw kant nodig is, wordt je wel gebeld. Ik ben benieuwd hoe zich dit de komende jaren blijft ontwikkelen.

Terug naar de stad. Ga er niet naartoe voor toeristische hoogtepunten. Ga er ook niet naar toe om weken te verblijven. Maar ga er vooral naar toe als je een top weekend wilt hebben met vrienden in een gezellige stad!