Welcome to New Orleans!

Het werk is begonnen, vrienden worden gemaakt en we beginnen onze favoriete gelegenheden te verzamelen. Een gemiddeld eerste gesprek met mensen is best grappig. Aangezien iedereen die we in de stad tegenkomen ons als toerist aanziet gaat een eerste gesprek als volgt:

"So how long are you here for?

-For about three years.

-Oh, nice, did you come here for work?

-Yes.

-So do you work in New Orleans?

-No, not really. 

-Mm, well anyway, Welcome to New Orleans!"

Afgelopen week zat de eerste volledige werkweek (hoewel het op maandag nog Memrorial Day was) erop. Ik moet zeggen: het is best vermoeiend in het begin. De procedures zijn net iets anders en het remote (van afstand) werken is soms ook lastig. Ik was het wel gewend voor een paar uurtjes om een klusje op te knappen, maar dit zijn volledige dagen waarbij je voortdurend iedere muisklik uitlegt aan diegene aan de andere kant van de lijn. Waar ik vooraf verwachtte deze week naar Canada af te reizen blijkt de gehele maand juni remote te zijn. Super fijn natuurlijk dat Viev niet zo lang alleen hoeft te zijn en ik na het werk naar huis kan lopen. Hopelijk hebben we in de komende dagen internet thuis (Ga nooit voor AT&T! Eerst er 5 dagen over doen om internet nog niet werkend te krijgen en vervolgens een gesprek horen afsluiten met "My name is Jessica, and it was my personal goal to deliver excellent customer service!" We hebben gecanceld en gaan voor de concurrent) en hoef ik dus niet meer per se naar de business lounge om te gaan werken. Op zich een fijne ruimte, maar er komen natuurlijk ook anderen binnen gelopen, en de internetverbinding is niet altijd snel genoeg voor een vlekkeloos gesprek met een klant.

Daarnaast word ik voor best veel dingen ingezet die redelijk nieuw zijn voor me, maar vanwege het feit dat ik voor de maand juni en juli al volledig volgeboekt ben, is de enige tijd die ik heb om dingen uit te zoeken, mijn eigen tijd. Nu ben ik niet schuw voor hard werken, dus dat vormt geen probleem, maar af en toe is het wel goed om de laptop gewoon even uit te doen en te gaan genieten. 

Zo gingen we afgelopen vrijdag eens lekker naar locale kroegen om uit te vogelen of het wat was. De eerste kroeg liepen we bijna voorbij en toen we binnenkwamen wilden we ook eigenlijk maar één biertje doen voor het idee. Er was geen muziek en er stond een gewelddadige film op. De bar staat bekend om haar locale karakter en laagdrempeligheid. Dat bleek toen we aan de praat raakten met een aantal (dronken weliswaar) locals. Het gesprek begon uiteraard zoals hierboven beschreven, maar het was wel heel gezellig en het gaf me voor het eerst het gevoel dat we als inwoners van New Orleans welkom geheten werden. 

Op zaterdag gingen we overdag nog eens lekker wandelen in de French Quarter en zouden 's avonds afspreken met Ruth, die ik in de business lounge had leren kennen, om te gaan BBQ-en. Een vriendin zou ook komen. Die vriendin werden 4 vriendinnen en de BBQ werd een feest bij iemand die ieder jaar vierde dat hij zijn been nog had. Hij was in Afghanistan namelijk bekogeld met zure bommen en granaten. Dat feest werd uiteindelijk een lekker in de achtertuin zitten met z'n zevenen met corona's en wijn. Marco, die deze avond ook aanwezig was, is van Portugese afkomst, dus dat wordt nog gezellig over twee weken! Fijn, hoe gemakkelijk je vrienden maakt als je maar ergens een ingang hebt. Nummers werden uitgewisseld en zondag 's avonds kwam de BBQ er toch van. Heerlijk om half 9 's avonds in de avondzon, met een enorme grill "for common use" naast het zwembad waar we nog even inplonsten. Life's good! 

Naast dat we goed bezig zijn met fitness (je moet iets als je geregeld bij het zwembad te vinden bent), gaan we ons ook inschrijven voor Kick-Ball. Het schijnt een soort combinatie te zijn van voetbal en baseball. Ik stel het me dus voor dat iemand een bal opgooit, en ik hem wegschiet. En dan maar rennen naar die honken! Spannend! Daarnaast zijn er vandaag twee dozen binnengekomen waarvan in een mijn oranje kicksen opgeborgen zaten. Naast de Saulet is een groot grasveld waar regelmatig op gevoetbald wordt. Tijd om hier maar eens een naam voor mezelf te gaan maken.