Tot nu toe zijn de meeste verhalen die ik geschreven heb gebaseerd op evenementen, feesten en drinken. Het is nu eenmaal leuker te schrijven over de gebeurtenissen in de weekenden dan een verhaal waarin ik vertel dat ik van maandag tot vrijdag achter mijn computer gezeten heb om te werken. Aangezien dit een verkeerde indruk kan wekken, is het goed dat ik nu wat interessanters (Google's woordenboek snapt dit woord niet, maar volgens mij is het heel normaal) over mijn werk kan vertellen dan bovenstaande.
In vrijwel de hele maand juni heb ik voor een klant in Calgary in Canada gewerkt. Dagelijks bellen en de software inrichten via het internet. Afgelopen week was het tijd voor een simulatie: het testen van de inrichting aan de hand van de bedrijfsprocessen op locatie bij de klant. Op zondagochtend had ik een vlucht die me via Houston in Calgary bracht. Fijn om weer even terug te zijn in de wereld van kilometers en Celsius. In de hotelkamer stond ik meteen voor de keuze: links of rechts.
Heel even had ik de gedachte om op en neer te gaan springen van links naar rechts, maar de gedachte dat anderen me slecht serieus kunnen nemen als ik mezelf niet serieus neem, hielp me die neiging onderdrukken.
Op maandagochtend ontmoette ik mijn collega's waar ik de afgelopen tijd nauw mee had samengewerkt maar nog nooit had ontmoet. Consultant zijn kan een vrij eenzaam beroep zijn omdat je vaak alleen contact hebt met de klant. Daarbij ben je vaak in je eentje het gezicht van het bedrijf dat je vertegenwoordigt. Het is dan fijn als je in een project werkt waarbij je met meerdere personen aanwezig bent die 'aan dezelfde kant staan'. De klant had een projectruimte opgezet waarbij door middel van presentaties en werkinstructies de inrichting getest werd in verschillende sessies. Ook aan de zijde van de klant waren projectleden ingevlogen vanuit verschillende plekken in Amerika en Canada.
Over het algemeen ging het vrij aardig deze week. Ik vond het fijn om eindelijk de mensen eens te ontmoeten waar je mee samenwerkt. Niet alleen mijn collega's, maar ook de projectleden van de klant waar ik ook dagelijks telefonisch contact mee had. Face to face werken geeft je hoe dan ook een betere indruk van de gedachte aan de andere kant van de tafel. Je ziet in non-verbale communicatie dan ook meteen welke personen de overhand hebben en voor wie er minder respect geldt. Niet onbelangrijk als sommige processen er door heen gedrukt moeten worden! Bij een eerste ontmoeting wordt je meestal getest om te zien of je wel weet waar je het over hebt. Die testen had ik allang doorstaan over de telefoon dus daar hoefde ik me geen zorgen over te maken. Wel moet ik af en toe nog wat aan mijn 'business English' werken. Mooi voorbeeld: In de programmatuur zijn er functies ingebouwd die eigenlijk bedoeld zijn om actie A uit te voeren. Mocht die actie niet relevant zijn voor een klant, dan kan die functie ook gebruikt worden voor iets anders. In het Nederlands is "misbruiken" een geaccepteerde term. Je kunt je het gezicht van de klant voorstellen toen ik over "Abuse" begon, haha!
De dagen die we maakten begonnen om half negen en duurde gemiddeld tot zes uur/half zeven. Daarna gingen we met z'n drieën (Exact collega's) ergens eten. Afgelopen week ben ik dus zes avonden op rij wezen uit eten. Je krijgt hier een dagelijks tegoed voor dat gebaseerd is op 'Rate per Diem'. Dit is een bedrag dat per stad in Amerika en Canada wordt vastgesteld. In Calgary was het bedrag zodanig dat ik voor ieder diner 70$ te besteden had. Dat krijg ik natuurlijk nooit op in mijn eentje. Het mooie is dat wat je niet opmaakt, je meekrijgt als zakgeld. Op woensdagavond zijn we even Calgary ingereden om een beetje rond te neuzen en te gaan eten.
Vrijdagmiddag rond de lunchtijd was het tijd om te vertrekken aangezien iedereen een vlucht te halen had. Mijn projectmanager en ik hadden blijkbaar precies dezelfde vlucht naar Chicago dus dat bood ons de mogelijkheid om een week van hard werken af te sluiten met een heerlijke lunch. Ik was blij toen ik om kwart voor één 's nachts weer in mijn eigen bedje kroop.
Comments