Skip to main content

Over een schoenendilemma en het einde van de Charlotte Bobcats

Een nieuwe week, een nieuwe klant, een nieuwe bestemming. Deze week ben ik in Charlotte, de hoofdstad van North Carolina. Mijn vlucht gaat al om half negen op zondagochtend, wat me genoeg ruimte geeft om Charlotte te verkennen. Alles verloopt prima (ik krijg zelfs een upgrade naar een 'first class' ticket), totdat ik in mijn hotelkamer kom en mijn koffer begin uit te ruimen. Waar zijn mijn schoenen? Een lichte paniekaanval bekruipt me als ik naar mijn huidige schoeisel kijk: slippers. Een pantalon en sportschoenen is een 'No Go', maar een pantalon en slippers kan ik al helemaal niet maken. Zeker niet bij een nieuwe klant. Op zoek naar nieuwe schoenen. 

Hier is mijn probleem: ik geef niet graag geld uit aan dingen die ik niet nodig heb. Ik heb immers thuis een paar mooie stappers staan. Maar hoe goedkoper de schoenen in de rekken, des te afzichtelijker zijn ze! Over smaak valt niet te twisten, maar ik denk dat het een veilige assumptie is, dat de Amerikaanse stijl niet bijster hoog scoort op Europese maatstaven.

En daar zit ik dan in de Macy's. Die hele lelijke voor 39.99$ of die iets minder lelijke (maar nog steeds verschrikkelijk) voor $59.99? Ga ik twintig dollar meer besteden zodat ik een kleur heb die bij mijn riem past of ga ik erop gokken dat de gemiddelde Amerikaan geen idee heeft waar ik me nou eigenlijk druk om maak? Ik besluit voor het laatste te gaan en het lijkt te werken. Een andere shopper ziet me met m'n schoenen en stuurt een "those look good on you man!" mijn richting op. Ik reken snel af en neem afscheid van het kassameisje met een "don't tell anyone that I bought these". Hopelijk kan ik ze over drie dagen 'semi-gebruikt' weer terugbrengen.

Nu dat probleem opgelost is, heb ik tijd om Charlotte door te banjeren. De stad heeft een vriendelijke en schone uitstraling. Ik loop tussen de hoge gebouwen door en geniet van de 30 graden. Op deze momenten kan ik mijn geluk niet op en ben ik het meest dankbaar voor mijn huidige functie. Ik heb de mogelijkheid nieuwe gebieden te ontdekken waarbij ik geen dubbeltje hoef neer te leggen. Natuurlijk kom je niet altijd op de meest aantrekkelijke plekken, maar dat geeft niet. Amerika is een enorm divers land en er is altijd wel iets te ontdekken.





Ik word blij van een Panera lunch en een grote boom in het Freedom Park waaronder ik mezelf nestel en verder lees in "Inferno" van Dan Brown. Mensen gooien met een baseball, frisbees en een football. De sfeer is relaxed. Een fijne zondag.





Iets waar Amerikanen fantastisch goed in zijn, is sport en het bijbehorende entertainment. Charlotte is met 775.000 inwoners geen bijzonder grote stad, maar met de Charlotte Knights, de Carolina Panthers en de Charlotte Bobcats, is Charlotte "Home of 3 of the major sports". Ook de Hall of Fame Arena van NASCAR is hier te vinden. Op maandagavond spelen de Bobcats een thuiswedstrijd tegen de Miami Heat. Het is de vierde wedstrijd in deze Play-off ronde en bij een nederlaag hebben de Charlotte Bobcats hun laatste wedstrijd gespeeld. De club heet volgend seizoen namelijk weer de Charlotte Hornets, de naam die, na tijdenlang in New Orleans gebruikt te zijn (die inmiddels hernoemd zijn naar de New Orleans Pelicans), weer terug is op het oude nest.




Het schouwspel begint zoals gebruikelijk met het Amerikaanse volkslied. Iedereen staat met de rechterhand op het hart, als een 'American Idol' deelnemer de klanken van de "Star Spangled Banner" ten gehore brengt. De thuisploeg begint voortvarend en heel even leeft de hoop in het stadium op. Misschien is dit niet de laatste wedstrijd? Bij iedere time-out komen de cheerleaders het veld oprennen. Gedurdende de wedstrijd speelt de DJ opzwepende toontjes, en in de rust komen trampolinedunkers en dansers een show opvoeren. Ongeacht welke sport je bekijkt in Amerika, je verveelt je nooit. 

Het gaat gelijk op tot aan het derde kwartier waarbij LeBron James, Dwayne Wade, Chris Bosh en kornuiten het spel opeisen en de Miami Heat naar een 109-98 zege leiden. Good-bye Charlotte Bobcats.



Dinsdag is mijn tweede en laatste dag bij de klant. Ik heb mijn contactpersoon vorige week al ontmoet tijdens onze klantenconferentie Exact Macola Evolve in de Gaylord Texan in Dallas. Hij weet wie ik ben, hij weet wat ik kan. Dan kunnen we dat stuk alvast overslaan. Het doel van deze twee dagen is om een start te maken met de implementatie van de CRM functionaliteiten die de Customer Service afdeling nodig heeft. Ik heb een lijst met 'To-Do's'. Daarnaast zijn er (als er tijd voor is) nog andere initiatieven die we kunnen opvolgen. Rond het middaguur op dinsdag zijn alle punten (inclusief additionele initiatieven) verwezenlijkt en mijn contactpersoon kijkt met een stralend gezicht naar mijn demo. "You've made a lot of friends here, but I guess you'll do that everywhere you go". Kan ik die weer in mijn zak steken. 

Een storm nadert Charlotte maar met een goede margarita in mijn maag kan ik net op tijd North Carolina verlaten. Op weg naar huis.

Comments

Miriam Hoendervangers said…
Je krijgt een mooi boekwerk zo!