Tieske's Adventures

Bij hoge uitzondering maak ik deze keer plaats voor een verhaal geschreven met een andere pen. Dirk  is onlangs bij ons in New Orleans op bezoek geweest na 7 maanden in Zuid Amerika rondgezworven te hebben. Aan hem de eer om zijn verhaal te vertellen. Een week meedraaien in het verhaal ‘Verberne & Vinck in de Verenigde Staten’ Disclaimer: Ondanks dat ik een vaste volger ben van Thijs zijn blog, ben ik toch een hoop vergeten en zullen er dus overlappingen met zijn eerdere verhalen zijn. Bij voorbaat mijn excuses. Sit back & enjoy! New Orleans als een toerist Vele tips die ik heb gekregen van Amerikanen, voordat ik aankwam in New Orleans, kwamen op hetzelfde neer: ga feesten op Bourbon Street, genieten van de muziek in Frenchmen Street, beignets eten bij Café du Monde, lopen langs de Mississippi, maar vooral het struinen door het French Quarter zou leuk moeten zijn. En bijna iedereen zei hierbij dezelfde zin: ‘New Orleans is not typical American. It’s a city...

Maandag 7 Oktober 6.00AM - Ik weet nooit hoe laat ik nou eigenlijk bij een klant moet zijn, maar ik ga meestal uit van 8 uur 's ochtends. Dit betekent dat ik vandaag dus om 6 uur op moet aangezien mijn hotel in Pisgah ligt en het kantoor van de klant een uur verder in Canton. Het ontbijt bij de Hampton Inn stelt niet zoveel voor. Een bak met massa ommeletten, een bak met worstjes, wat cornflakes, een wafelbakker, fruit en yoghurtjes. Ik doe het er maar mee.  8.00AM - Het kantoor van de klant is niet veel anders dan kantoren van voorgaande klanten: lelijk. Het komt eigenlijk bijna overal op hetzelfde neer: een ruimte met verschillende hokjes voor de Customer Service afdeling, een paar zij-kantoren voor wat belangrijkere mensen en een 'corner office' voor leden van het managementteam. De conference room is gevuld met stoelen die niet zouden misstaan in de jaren '50. Maar iedereen is bijzonder aardig en de koffie is bovengemiddeld goed. De eerste keer dat ik bij...

Tot nu toe heb ik vooral geschreven over festivals, uitstapjes en af en toe over werk. Nu wil ik graag een aantal keer een week lang bijhouden wat er in ons leven gebeurt zodat ik hier later op terug kan kijken. Maandag 30 September: 7.15AM - Wekkers op maandagochtend.. Ik weet het niet...Ik zal niet de enige zijn. De week begint en ik mag weer aan de slag. Deze week werk ik vanuit huis. Twee boterhammen en een Nespresso later vind ik mezelf achter de computer en gaan de eerste e-mails de deur uit. Het is de laatste dag van de maand. Dit betekent voor de meeste collega's een stressvolle dag omdat alle uren van de maand in het systeem moeten staan. Niet voor mij. De soms wat irritante gewoonte dat alles 'meteen' moet gebeuren komt op dagen zoals deze goed uit. Ik hou mijn uren dagelijks bij en de laatste van de maand is dan een dag zoals alle anderen. Vandaag is tevens de laatste dag van het kwartaal waarbij iedereen nog probeert van alles en nog wat bij elkaar te sp...

Het leven in New Orleans is vrij druk. Doordeweeks ben ik vooral bezig met werk en als het dan eindelijk weekend is, is er altijd wel een festival of andere activiteit te beleven. Als we dingen met vrienden gaan doen is het zelden dat er twee of drie mensen meegaan. Meestal gaan we ergens naartoe met minimaal acht mensen. Erg leuk en gezellig, maar wel druk. Dit weekend besloten we om eens een keer een weekendje met z'n tweeën door te brengen. Alleen de plaats van bestemming moest nog gekozen worden. De voorwaarden waren simpel: het moet te rijden zijn binnen 3-4 uur en het moet niet alweer een strand te zijn. De stranden in Mississippi, Alabama en een stukje verder Florida zijn heerlijk om een dag of weekend te vertoeven, maar ik wilde eens wat anders zien. In eerste instantie dachten we aan Jackson in Mississippi, maar bij het gebrek aan ook maar een positief verhaal, na wat rondvraag te doen, besloten we dit toch maar te skippen. Natchez (ook in Missisippi) werd gesuggereerd e...

Het einde van de zomer is aangebroken en de temperatuur wordt weer wat aangenamer. Dit biedt 's avonds volop de mogelijkheid om weer lekker de sportkleren aan te trekken en bezweet thuis te komen. Een half jaar geleden ongeveer begon ik de pret van het hardlopen in te zien. Geïnspireerd door de Nike Running App, die je constant uitdaagt en aanmoedigt jezelf te verbeteren, rende ik ongeveer 10 kilometer per week. Helaas zijn mijn knieën nog steeds niet van de bovenste plank en begon ik na een aantal weken last te krijgen. Tegen die tijd kwamen mama en Marieke op bezoek en Marieke inspireerde met haar ideeën over 'barefoot running'. Toen ze ook daadwerkelijk 'Vibram Five Fingers' aanschafte (die afzichtelijke dingen waarin iedere teen een apart vakje heeft), besloot ik me er ook in te verdiepen. Het boek 'Born to Run' vergrootte mijn enthousiasme en voordat ik het wist had ik een paar Vibram's voor mezelf.  Het idee achter de Five Fingers is simpel: ...

Ook al dateert mijn laatste post van anderhalve maand geleden, staat het leven hier allesbehalve stil. Corrie en Frans zijn op bezoek geweest en het was erg leuk om ook hen te laten zien hoe we hier leven en waarom we het zo naar onze zin hebben. Het is toch anders om gebeurtenissen via foto's en Facetime te delen dan het in eigen persoon te ervaren. Ook het festival seizoen is alweer een tijdje bezig (ik weet eigenlijk niet of het wel een einde heeft) en we hebben weer genoten van "Running with the Bulls", "White Linnen Night" en "The Red Dress Run". Onze vriendengroup is er absoluut niet kleiner op geworden in ons tweede jaar in New Orleans en we leren nog steeds nieuwe mensen kennen.   De laatste drie maanden hebben we voor de auto gezorgd van een vriendin die in de zomer in Europa doorbracht. Erg handig toch wel en het lukte Vivian me eindelijk te overtuigen om ook samen voor een auto te gaan kijken. Meteen maar m'n Amerikaa...

Na een lange week op bezoek in Appleton (Wisconsin) besluiten we dit weekend te gaan tuben.  De nieuwe favoriete app van onze vrienden blijkt Google Translate te zijn want we worden wakker gemaakt met een tal van nuttige berichten: "Zorg ervoor dat iedereen neemt hun ochtend stront omdat je niet wilt shit op de rivier." Dus..Bepakt met broodjes, fruit, chips en vooral veel bier gaan we met z'n negenen op pad. Het lijkt op een schoolreisje met het enige verschil dat we weten dat we niet per se iets nieuws hoeven te leren.  Na een dik uur rijden komen we aan bij de Bogue Chitto rivier. Het is handig om je goed in te smeren met zonnebrand want eenmaal op de rivier lijkt het soms alsof je in een braadpan ligt. Met een heuse gele 'schoolbus' worden we naar ons startpunt gebracht. We blijken de bus de delen met de onderkant van de Amerikaanse samenleving: "White Trash". Onze vrienden ergeren zich kapot aan het schreeuwerige, asociale en domme gedrag van ...