Skip to main content

Posts

Over een schoenendilemma en het einde van de Charlotte Bobcats

Een nieuwe week, een nieuwe klant, een nieuwe bestemming. Deze week ben ik in Charlotte, de hoofdstad van North Carolina. Mijn vlucht gaat al om half negen op zondagochtend, wat me genoeg ruimte geeft om Charlotte te verkennen. Alles verloopt prima (ik krijg zelfs een upgrade naar een 'first class' ticket), totdat ik in mijn hotelkamer kom en mijn koffer begin uit te ruimen. Waar zijn mijn schoenen? Een lichte paniekaanval bekruipt me als ik naar mijn huidige schoeisel kijk: slippers. Een pantalon en sportschoenen is een 'No Go', maar een pantalon en slippers kan ik al helemaal niet maken. Zeker niet bij een nieuwe klant. Op zoek naar nieuwe schoenen.  Hier is mijn probleem: ik geef niet graag geld uit aan dingen die ik niet nodig heb. Ik heb immers thuis een paar mooie stappers staan. Maar hoe goedkoper de schoenen in de rekken, des te afzichtelijker zijn ze! Over smaak valt niet te twisten, maar ik denk dat het een veilige assumptie is, dat de Amerikaanse stijl ...

Crescent City Classic 2014

Ongeveer een jaar geleden ben ik begonnen met hardlopen op Vibram five fingers. Ik merkte dat ik ineens zonder pijn aan mijn knie verder en sneller kon lopen dan op normale hardloopschoenen. De kilometers werden iedere week opgeschroeft tot aan een 17.5 km run, maar ik vind afstanden tussen de 10 en 15 km de fijnste. Een vriendin van ons had zich ingeschreven voor de Crescent City Classic, een run van 10 km, en vroeg of ik ook mee wilde doen. Afgezien van de Batavierenrace tijdens mijn studententijd in Nijmegen heb ik nog nooit met een officiele wedstrijd meegedaan en dit was het goede moment en de goede afstand.  De deelnemers werden in kleurgroepen ingedeeld op basis van verwachtte snelheid. De Kenianen met  Leonard Patrick Komon (de wereldrecordhouder op de 10 km en 15 km in 'road races') voorop, gevolgd door andere professionals, enthousiaste amateurs en de wandelaars met koelboxen gevuld met bier achteraan. In bijna iedere kleurgroep liepen er ook mensen met kin...

FQF, Roller Derby en Dauphin Island

Het gaat goed met ons. Vivian werkt tegenwoordig bij Bespoke Experiences als "Experience Architect" waarbij ze toers ontwerpt voor klanten op basis van hun interesses. Daarnaast loopt ze stage bij Mama Maji, een non-profit organisatie die vrouwen in Afrika begeleidt bij het opzetten van water projecten. En afgelopen week heb ik een promotie tot Senior consultant verdiend. Nu het weer ook weer schitterend is kan ik optimaal gebruik maken van "het nieuwe werken".  Ik denk dat we weinig te klagen hebben.   Dit weekend is het French Quarter Fest.  Met Mardi Gras in maart is het festival season officieel begonnen en is er ieder weekend een festival om iets te vieren. We vieren het bestaan van oesters, aardbeien, Creoolse tomaten en noem maar op. Met het French Quarter Fest wordt de lokale music community gevierd. Er zijn meer dan 20 podia en de muziekstijlen gaan van gospel naar jazz, funk naar klassiek en van Cajun & Zydeco naar brass bands. Kortom, voor ...

Een bruiloft in Mississippi

Toen we twee jaar geleden hier kwamen wonen hadden we nog geen internet in ons appartement. Via de business ruimte in het kantoor leerden we James kennen. James was net drie weken aan het daten met Natalee, een meisje die hij in de kerk ontmoet had. We leerden zowel James als Natalee kennen als zeer gelovige Baptisten waarbij God centraal in het leven staat, en er weinig ruimte is voor feesten, alcohol of zelfs samenwonen voor het huwelijk. We hebben hier meerdere goede gesprekken over gehad en ze nemen rustig de tijd om hun verhaal te vertellen. Het zijn twee bijzondere mensen waar ik niets slechts over weet te vertellen, maar vanwege uiteenlopende interesses, zien we elkaar meestal niet vaker dan eens per twee maanden.  In december komt er een uitnodiging bij de post: "Mr. & Mrs. Morris and Mr. & Mrs. Cross request the pleasure of your company at the marriage of their children". Locatie: Petal in Mississippi, ongeveer twee uur rijden vanaf New Orleans. Een moo...

Mardi Gras met een Nederlands tintje

Vanuit onverwachte hoek komt er een e-mail: "Ik heb misschien een beetje een rare vraag, maar sta je open voor een paar dagen bezoek van moi? Ik ben namelijk een vakantie aan het plannen voor eind februari (moet er echt even tussenuit) en wil dan 5 dagen bij een vriendin in Toronto langs gaan en dacht aan om het te combineren met een weekendje New Orleans. Groetjes Annemarijn". Een week later komt een Facetime gesprek met Koen: " Ik heb nog wat vakantie dagen over en het lijkt me wel erg leuk om Mardi Gras met jullie te komen vieren!" Voordat we het weten staat Mardi Gras op de stoep en op zaterdag 15 februari begeven we ons naar de French Quarter om de eerste parades voorbij te zien komen van Krewe du Vieux en Krewe Delusion. De week erop is het vrijdag, zaterdag en zondag raak en op woensdag 26 februari komen zowel Annemarijn en Koen aan op het vliegveld en maken we ons op voor 7 dagen Mardi Gras op rij.  Een Mardi Gras parade is een heerlijke ervari...