Dag 10: Hanksville --> Capitol Reef --> Lake Powell --> Monument Valley --> Grand Canyon Village

Vandaag werden we wakker, na heerlijk geslapen hadden in Hanksville. We waren niet neergeknald of beroofd door de ‘locals’, dus dat was goed. We begonnen de dag met een korte route door Capitol Reef National Park. Het leek een beetje op de routes die we de laatste dagen gereden hebben: veel berglandschap, rood gesteente en sneeuw. Het leuke van dit park was dat we nu als het ware door de kloven van de canyons reden met kleine kronkelweggetjes die gewoon nog vol sneeuw en ijs lagen. Ook hier waren de uitzichten prachtig.

Vervolgens zijn we weer terug gereden naar het oosten om via Lake Powell naar Monument Valley te gaan. Onderweg reden we alleen maar over wegen zoals onderstaande:

Bij Lake Powell moesten we nog even wachten op de pont. Maar het was zeker het wachten waard.

Toen we Mexican Hat naderden (dichtbij Monument Valley) hield ineens de weg op. Wat volgde was een zandweg waarop we zigzaggend een ongeveer 300 meter hoge klif af moesten glijden. In combinatie met de benzinestand die al geruime tijd in het rood stond leverde dit spannende momenten op. In twee uur waren we slechts één auto tegengekomen, dus van een ‘middle of nowhere’ kun je gerust spreken. Het begon al te schemeren tegen de tijd dat we bij Monument Valley aankwamen. Het is één van de meest bekende landschappen die in oude western films voorkomt. Het is een soort woestijn, alwaar vanuit het niets grote gesteenten staan. Om daar te komen reden we dwars door een indianenreservaat, dat was wel apart om te zien. Tegen een uur of half zes zijn we weer verder gereden om naar Grand Canyon Village. Onderweg dacht ik na over enkele Amerikaanse eigenaardigheden. Zo staan er nergens flitspalen, maar is de kans dat je gepakt wordt voor te hard rijden veel groter dan in Nederland, omdat er overal politie, een sheriff of een state trooper rijdt. Daarnaast hebben we gisteren een pot pindakaas met een inhoud van 1.81kg gekocht, om onze goedslagende budgetmaatregelen te continueren. Zoals alom bekend moet het in Amerika allemaal groter dan groot. Dit geldt ook voor de buikjes van menig Amerikaan. In Nederland neemt het gemiddelde gewicht ook toe, maar het zal nog een tijdje duren voordat Nederlanders aan Amerikanen kunnen tippen. Om het gewicht op peil te houden kun je in Amerika zelfs van een ‘pin drive thru’ gebruik maken. Raampje open en pinnen maar. Rond negen uur kwamen we aan in Grand Canyon Village (Arizona, staat nummer 7). Een dorpje net onder de zuidelijke ingang naar de Grand Canyon. We hebben een motelkamertje geboekt en zijn weer op tijd naar bed gegaan. De afgelopen week hebben we echt een enorme afstand afgelegd, ongeveer 1900 mijl (google maar eens van New Orleans, Louisiana naar Hanksville, Utah en vanuit daar naar Grand Canyon Village, Arizona). We hebben nu ongeveer iets minder dan een weekje voorsprong op ons schema. Dat betekent dat we meer tijd hebben om andere dingen te doen. En niet de minste: we hebben besloten de steden San Diego en Los Angeles aan onze trip toe te voegen. It just keeps getting better!