Vandaag zijn we de dag begonnen met de ‘Golden Gate bridge’. We reden eerst naar Fort Point, een plekje dat onder de brug lag, vanwaar men vroeger de stad verdedigde tijdens de oorlog. Vanaf dit punt heb je echt een mooi zicht op de brug. Vervolgens zijn we over de brug zelf gereden en zijn we in Marin gekomen, een dorpje net ten noorden van San Francisco. We hebben een soort van bergpas gereden, vanwaar het uitzicht ook adembenemend was.
Ik herinnerde me de ‘twin peaks’, die ook een prachtig uitzicht over de stad boden. Via de Lombard street zijn we er heen gereden. Lombard street is ook een verhaal apart. Ongeveer 8 bochten in 20 meter levert het volgende beeld op.
Het bleek dat mijn herinnering me niet bedrogen had toen we bovenop de ‘twin peaks’ stonden.
Toen gingen we op zoek naar de wijken waar de mensen wonen waar San Francisco toch wel bekend om staat: hippies en homo’s. In de wijken Haight Ashbury en Castro was het leuk te zien dat genoemde groepen zich hier ook echt concentreren en uiten. We hebben lekker geluncht en zijn weer verder gegaan. Nog wat geshopt bij Union Square en daarna naar onze motelkamer.
’s Avonds zijn we eindelijk wel op stap gegaan. Dat is ons in 23 dagen (en dus 11 stapavonden) slechts drie keer gelukt. Een combinatie van factoren smoorde het stappen steeds in de kiem. Of we waren moe, of we hadden op de hotelkamer genoeg gedronken zodat we lam waren, of we moesten de volgende dag vroeg op, of we zaten in dorpjes zoals Hanksville. Maar goed, we gingen. In de taxi naar de eerste wijk: the mission. Daar aangekomen gingen we naar een tent genaamd ‘Double Dutch’. Nou echt een tent voor ons dus. Toen we doorhadden dat de wijk voornamelijk uit zwervers en ander ‘schorriemorrie’ bestond zijn we weer in de taxi gestapt richting ‘downtown’. Toen ik even in een restaurantje stopte om te plassen, vond Job het nodig om ook meteen bier te bestellen. In combinatie met de eerder genuttigde biertjes op de kamer gingen deze niet meer zo snel. Toen ze eindelijk op waren, gingen we op zoek naar een leuke tent. Maar overal waar we naar binnen wilden, moesten we 20 dollar entree betalen. Niet wetend wat ons in die tenten te wachten stond, wilden we de gok niet wagen. Toen we een pizzatent zagen, bedachten we ons dat we eigenlijk nog helemaal geen avondeten gehad hadden. Naar binnen dus. Uiteindelijk zijn we naar een barretje gegaan waar Job en ik eerder die avond (toen we eigenlijk bier aan het halen waren en Arne dus braaf op ons zat te wachten) een aantal biertjes gedronken hadden. Na één biertje begon de barman al om ‘last call’ te schreeuwen. Toen zijn we maar naar huis gewaggeld. Tja, wat zal ik er van zeggen.. Deze vakantie heeft het stappen duidelijk niet als hoofddoel gehad.
Comments