Dag 13-14: Irkoetsk - Ulan Bator. The journey continues!

Woensdag was onze laatste dag in Irkoetsk en daarmee ook de laatste dag in Rusland. Het vervelende van zo'n dag waarvan je weet dat je gaat vertrekken, is dat je op zo'n dag ook bijzonder weinig plannen maakt en dus ook niet zoveel uitvoert. We hebben door de stad geslenterd, zijn wezen poolen en hebben gegeten, meer niet.

Toen we bij onze homestay aankwamen hebben we ongeveer twee uur met onze gastvrouw Tamara (80) gesproken over de Russische geschiedenis.  Onderwerpen zoals Lenin, Stalin, oorlogen, Sovjet Unie, Amerika en ga maar door. Enorm leerzaam om over de geschiedenis te leren vanuit het perspectief van de oudere generatie Russen!

Het was tijd om weer de trein in te gaan: op naar Mongolië! Deze rit duurt ongeveer 36 uur waarin 2 nachten vallen. Goed te doen lijkt me. Op dit traject zitten we in een Chinese trein.

Ik weet niet of het representatief is voor de rest van het land, maar de trein is een stuk netter, hygiënischer en comfortabeler dan de Siberische trein. Waar we eerder de enige in de trein waren die Engels spraken, hoorden we nu overal die bekende klanken. Voor we het wisten was onze coupé gevuld met Lucy en Neill uit Australië, Kesha uit Polen en Susan uit Engeland. Iedereen gooide koekjes, chips, wodka en andere levensmiddelen op tafel en zo maakten we er een mooie avond van. Ieder zijn eigen verhaal, allen hetzelfde doel: zoveel mogelijk genieten en leren van deze reis. Het was echt zoals in een hostel en dat was een welkom gevoel na de niet communicerende Russen in het vorige traject.

De berkenbomen hebben plaats gemaakt voor een wat aangenamer bergachtig landschap.

Het was goed toeven in de trein totdat we bij de grens aankwamen. Eerst kwamen de Russen met zaklampen, honden en belangrijke officieren de hele coupé doorspitten op zoek naar drugs en smokkelwaar. Ook was men als de dood dat we stiekem een Mongool in onze koffer hadden zitten. Onze coupé werd losgekoppeld van de rest van de trein en na een paar uur weer vastgekoppeld. Na vervolgens een uurtje gereden te hebben begon het schouwspel weer opnieuw, ditmaal aan Mongoolse kant.
We hebben er dan ook ongeveer 10 uur (!!) over gedaan om de grens tussen Rusland en Mongolië te passeren.

De rest van de avond was het weer proppen in de coupé waar bijna de gehele wagon bij elkaar kwam om een leuke avond te hebben. Morgen Ulan Bator, de hoofdstad van Mongolië. Ik kan niet wachten weer een nieuw avontuur mee te mogen maken!